زادویه

لغت نامه دهخدا

زادویه. [ ی َ ] ( اِخ ) ابن شاهویه. از مؤلفین و مترجمین عهد خلفای عباسی است. کریستن سن در ایران در زمان ساسانیان آرد: منابعی که حمزه اصفهانی در دست داشته بنابر تشخیص خود او به سه نوع منقسم میتواند شد مترجمان یعنی ابن المقفع و محمدبن الجهم البرمکی و زاذویةبن شاهویة الاصفهانی که متن خوذای نامگ را تا اندازه ای از روی صحت نقل کرده بودند ولی در ترجمه آنها حذف و اختصار و اجرای سلیقه شخصی راه داشته است. ( ایران در زمان ساسانیان ص 79 ). و در سبک شناسی ج 2 ص 2 آمده است : غیر از ابن المقفع بعداز او چندین تن دیگر نیز سیرالملوکهای عدیده در تاریخ پادشاهان ایران بعربی ترتیب داده اند که یا مستقیماً ترجمه از پهلوی بوده است یا تهذیب و تحریر و حک واصلاح ترجمه ابن المقفع و غیر او، از قبیل : محمدبن الجهم البرمکی و محمدبن بهرام بن مطیار الاصفهانی و هشام بن قاسم الاصفهانی و موسی بن عیسی الکسروی و زاذویةبن شاهویة الاصفهانی و غیر هم - انتهی. مؤلف آثارالباقیه و مجمل التواریخ و القصص از کتاب زادویه یاد و سخنانی درباره نام روزها و ماهها و اعیاد و سنتهای ایران باستان نقل کرده اند. رجوع به آثارالباقیه ص 217، 221، 42 و کتاب التفهیم ص 268 و مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی ص 20 و فهرست ابن ندیم ص 342 چ مصر شود.
زادویه. ( اِخ ) از ملوک معد پس ازایاس بن قبیصة است طائی. ( از مفاتیح العلوم خوارزمی ). و رجوع به زادیه شود.
زادویه. [ ی َ ] ( اِخ )لقب صالح بن ابی حماد محدّث است. ( ریحانة الادب ج 2 ).

فرهنگ فارسی

لقب صالح بن ابی حماد محدث است

پیشنهاد کاربران

بپرس