زاغ دل

لغت نامه دهخدا

زاغ دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) کنایه از سیاه دل که قساوت داشته باشد. ( آنندراج ) :
زاغ دلان را نفس شوم ده
مغز غلیواژ و سر بوم ده.

امیرخسرو دهلوی ( از آنندراج ).

( صفت ) سیاه دل قسی القلب .
کنایه از سیاه دل که قساوت داشته باشد

(دِ )(ص مر. )(کن . ) سیاه دل ، سخت دل .

سیاه دل، سخت دل: زاغ دلان را نفس شوم ده / مغز غلیواژ و سر بوم ده (امیرخسرو: لغت نامه: زاغ دل ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید