منطقه کنونی کردستان عراق در دوره های مختلف بخشی از شاهنشاهی ایران بوده و زبان فارسی در دوره های کهن تر خود به شکل پارسی باستان و فارسی میانه زبان رسمی این منطقه به شمار می آمده است. از نمونه های آن دوره می توان به سنگ نوشته پایکولی، در استان سلیمانیه اشاره کرد که متنی به فارسی میانه دارد.
در دوره جدید، زبان ادبی کردستان عراق تا سال ۱۹۲۰ فارسی و زبان اداری حکومتی آن ترکی عثمانی بود. زبان نوشتاری سورانی که با خط فارسی - عربی و با علاماتی اضافه شده نوشته می شود در سال های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ با بخشنامه ای توسط حکومت بریتانیا که بر منطقه مستقر شده بود[ ۱] و با قصد ایجاد چنددستگی در کشور عراق و منطقه[ ۲] ایجاد شد. [ ۳]
رشید یاسمی در کتاب «کردان و تعلق قومی و تاریخی آنان»، ص۱۳۵، درباره این تحولات می نویسد: "در زندگی معاملاتی و سیاسی سلیمانیه عراق زبان فارسی بکار می رفت و تا سال ۱۹۲۱ میلادی، تدریس در مدرسه های این شهر به زبان فارسی بود. بعد هم که تدریس فارسی از مدارس برچیده شد کردها همچنان آثار سعدی، حافظ، نظامی، جامی و عطار را می خواندند و آموزش فارسی از روی نان و حلوای شیخ بهایی صورت می گرفت". [ ۴]
آشنایی با زبان فارسی گفتاری هم به مرور از بیشتر نواحی شمال عراق رخت بربست بجز از ناحیه سلیمانیه. استان سلیمانیه که به مرز ایران نزدیک است و رادیو و تلویزیون ایران را دریافت می کند همیشه در حیطه رسانه های فارسی زبان قرار داشته و جوانان آن آوازهای پاپ ایرانی را از حفظ می خوانند. در زمان پیش از انقلاب آوازهای داریوش و گوگوش و در دوره پس از انقلاب آهنگ های معین در سراسر کردستان عراق از طرفداران زیادی برخوردار بوده است. امروزه ویدئوکلیپ های معین با زیرنویس کردی در اینترنت با اشتیاق دست به دست می گردد. [ ۴]
امروزه بسیاری از کردها در عراق و به خصوص اقشار تحصیل کرده با زبان فارسی آشنایی دارند یا توانایی سخن گفتن به فارسی را دارند که از آن جمله می توان جلال طالبانی رئیس جمهور سابق عراق را نام برد که از اقلیت کرد این کشور است. [ ۵] در دهه های اخیر علاقه به زبان فارسی به عنوان زبانی هم خانواده و نزدیک به زبان کردی در میان قشر تحصیل کرده کردستان عراق افزایش داشته است. [ ۶] [ ۷]
در جریان درگیری های بارزانی ها با حکومت عراق، ملا مصطفی بارزانی همراه با جمعی از بستگان و نزدیکانش، حدود ۴۰ هزار تن از پیشمرگان و شمار عظیمی از کردان عراق که رقم آنها را تا ۳۰۰ هزار تن هم برآورد کرده اند به ایران پناهنده شدند و گروهی از آنان در اردوگاهی نزدیک کرج اقامت یافتند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دوره جدید، زبان ادبی کردستان عراق تا سال ۱۹۲۰ فارسی و زبان اداری حکومتی آن ترکی عثمانی بود. زبان نوشتاری سورانی که با خط فارسی - عربی و با علاماتی اضافه شده نوشته می شود در سال های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ با بخشنامه ای توسط حکومت بریتانیا که بر منطقه مستقر شده بود[ ۱] و با قصد ایجاد چنددستگی در کشور عراق و منطقه[ ۲] ایجاد شد. [ ۳]
رشید یاسمی در کتاب «کردان و تعلق قومی و تاریخی آنان»، ص۱۳۵، درباره این تحولات می نویسد: "در زندگی معاملاتی و سیاسی سلیمانیه عراق زبان فارسی بکار می رفت و تا سال ۱۹۲۱ میلادی، تدریس در مدرسه های این شهر به زبان فارسی بود. بعد هم که تدریس فارسی از مدارس برچیده شد کردها همچنان آثار سعدی، حافظ، نظامی، جامی و عطار را می خواندند و آموزش فارسی از روی نان و حلوای شیخ بهایی صورت می گرفت". [ ۴]
آشنایی با زبان فارسی گفتاری هم به مرور از بیشتر نواحی شمال عراق رخت بربست بجز از ناحیه سلیمانیه. استان سلیمانیه که به مرز ایران نزدیک است و رادیو و تلویزیون ایران را دریافت می کند همیشه در حیطه رسانه های فارسی زبان قرار داشته و جوانان آن آوازهای پاپ ایرانی را از حفظ می خوانند. در زمان پیش از انقلاب آوازهای داریوش و گوگوش و در دوره پس از انقلاب آهنگ های معین در سراسر کردستان عراق از طرفداران زیادی برخوردار بوده است. امروزه ویدئوکلیپ های معین با زیرنویس کردی در اینترنت با اشتیاق دست به دست می گردد. [ ۴]
امروزه بسیاری از کردها در عراق و به خصوص اقشار تحصیل کرده با زبان فارسی آشنایی دارند یا توانایی سخن گفتن به فارسی را دارند که از آن جمله می توان جلال طالبانی رئیس جمهور سابق عراق را نام برد که از اقلیت کرد این کشور است. [ ۵] در دهه های اخیر علاقه به زبان فارسی به عنوان زبانی هم خانواده و نزدیک به زبان کردی در میان قشر تحصیل کرده کردستان عراق افزایش داشته است. [ ۶] [ ۷]
در جریان درگیری های بارزانی ها با حکومت عراق، ملا مصطفی بارزانی همراه با جمعی از بستگان و نزدیکانش، حدود ۴۰ هزار تن از پیشمرگان و شمار عظیمی از کردان عراق که رقم آنها را تا ۳۰۰ هزار تن هم برآورد کرده اند به ایران پناهنده شدند و گروهی از آنان در اردوگاهی نزدیک کرج اقامت یافتند. [ ۸]
