زبان های افرواسیایی

دانشنامه عمومی

زبان های آفروآسیایی. زبان های آفروآسیایی ( به انگلیسی: Afroasiatic languages ) یا آفریقایی - آسیایی که در گذشته به حامی - سامی ( به انگلیسی: Hamito - Semitic ) معروف بود، [ ۲] یک خانوادهٔ زبانی بزرگ با حدود ۳۰۰ زبان و گویش مرتبط می باشد. طبق برآورد اتنولوگ که در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام شد آفروآسیایی شامل حدود ۳۰۰ ( و یا بیشتر ) زبان و گویش زنده می باشد. آفروآسیایی عمدتاً شامل زبان هایی می شود که در خاورمیانه، شمال آفریقا، شاخ آفریقا و بخش هایی از منطقهٔ ساحل صحرا به آن زبان ها صحبت می کنند. [ ۳]
زبان های آفروآسیایی زبان مادری بیش از ۵۰۰ میلیون نفر است که بعد از خانواده های هندواروپایی، چینی - تبتی و نیجر - کنگو چهارمین خانوادهٔ بزرگ زبانی دنیا است. [ ۴] این خانواده دارای شش شاخه زبان های بربری، چادی، کوشی، مصری، اوموتی و سامی است. در حال حاضر گسترده ترین زبان آفروآسیایی و در عین حال گسترده ترین زبان شاخهٔ سامی این خانوادهٔ زبانی، زبان عربی است که شامل زبان عربی معیار و سایر گویش های آن می شود. زبان عربی در حال حاضر حدود ۳۱۳ میلیون گویشور دارد که منطقهٔ جغرافیایی پراکنش آن ها غرب آسیا، شمال آفریقا، شاخ آفریقا و مالت می باشد. [ ۵]
خانواده آفروآسیایی علاوه بر زبان های امروزی، شامل چندین زبان باستانی بااهمیت همچون مصری ( که خود یک شاخه مجزا از این زبان را می سازد ) ، اکدی، عبری توراتی و آرامی باستان است که همه از شاخه سامی هستند. هنوز توسط زبان شناسان تاریخی در مورد وطن زبانی آفروآسیایی و زمان پدیداری نیازبان نیاآفروآسیایی به توافق نرسیده اند. مکان های پیشنهادی شامل شاخ آفریقا، شمال آفریقا، شرق صحرای بزرگ و شام هستند.
زبان های آفروآسیایی
در قاره یِ آفریقا در کشور های مصر، لیبی، تونس، الجزایر، مراکش، صحرای غربی، سودان، سودان جنوبی، چاد، نیجر، نیجریه، مالی و موریتانی سخنور دارند.
در قاره یِ آسیا در کشور های عربستان، کویت، بحرین، قطر، امارات، عمان، یمن، عراق، سوریه، لبنان، اردن، اسرائیل و فلسطین سخنور دارند.
دانشمندان به طور کلی خانواده زبان های آفروآسیایی را شامل پنج شاخه زیر می دانند، در مورد شاخه اوموتی اختلاف وجود دارد:
بربری
چادی
کوشی
• مصری
• اوموتی
• سامی
شاخه زبان های اوموتی بحث برانگیزترین عضو خانواده آفروآسیایی است، زیرا شکل های دستوری که زبان شناسان بیشترین وزن را در دسته بندی زبان ها در خانواده به آن ها اختصاص می دهند در این شاخه یا وجود نداند یا به طور واضح ناپایدار هستند. گروهی از زبان شناسان آن ها را شاخه ای مستقل از آفروآسیایی، گروهی به عنوان زیرگروه کوشی و گروه دیگری به عنوان خانواده ای مستقل از آفروآسیایی در نظر می گیرند. [ ۶]
عکس زبان های آفروآسیایی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

آفراسین خود کلامی بزرگ و محترم است که ، که هویت دارد از ماهیت بدن انسان به عنوان اسب شاخدار وبالدار یاد شده ، که کلمات بر روی زین زبان سوار شده و انسان با کلمات راه خودش را پیدا می کند، کلمه در اصل سوار ، زبان زین ، و بدن و جسم دونده و رها وسرکش به هر سو

بپرس