زبان کشمیری

زبان کشمیری ( कॉशुर، کٲشُر Koshur ) یک زبان «داردی» است که عمدتاً در درهٔ کشمیر صحبت می شود، منطقه ای که در ایالت جامو و کشمیر هند جای دارد. این زبان در حدود ۴٬۳۹۱٬۰۰۰ نفر گویشور در هند دارد. فقط در حدود ۱۰۵٬۰۰۰ گویشور در پاکستان هستند که بیشتر از درهٔ کشمیر به پاکستان مهاجرت کرده اند و شامل گویشوران اندکی است که در روستاهای مرزی در شهرستان نیلوم در ایالت کشمیر آزاد سکونت دارند. کشمیری از لحاظ زبان شناسی جغرافیایی متعلق به زیرگروه موسوم به داردیک از خانواده زبان های هند و اروپایی است. این زبان یکی از ۲۳ زبان قانونی در هندوستان است. [ ۷]
کشمیری زبان رسمی ایالت جامو و کشمیر و نیز یکی از زبان های ملی هند است. برخی از گویشوران کشمیری از زبان انگلیسی یا اردو به عنوان زبان دوم خود استفاده می کنند. در گذشته برای چند دهه، زبان کشمیری به عنوان یک رشته درسی در دانشگاه و دانشکده های منطقه کشمیر ارائه می شد. امروزه، تلاش هایی برای گنجاندن این زبان در برنامهٔ آموزشی مدرسه ها صورت می پذیرد.
زبان کشمیری بین زبان هندی و زبان های ایرانی قرار دارد. این زبان از قرن چهاردهم میلادی دارای ادبیات است و دبیره ی ویژه ی خود یعنی الفبای شارادا را تقریباً کنار گذاشته و خط عربی ( اندکی تکمیل شده ) را به کار می برد. این زبان دارای دستگاه واکه های بسیار پیچیده، شامل تعداد زیادی واکه های خیشومی است، تنها ۴ حالت اشتقاقی دارد و واژگان عمدتاً اصیل این زبان، آن را از دیگر زبان های هند شمالی مجزا می کند[ ۸] .