زلج

لغت نامه دهخدا

زلج. [ زَ ] ( ع مص ) زلیج. سبک رفتن. || بند کردن در را به مزلاج ، یا عام است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ).

زلج. [ زَل ْ / زَ ل َ ] ( ع مص ) زلج المکان زلجاً و زلجاً ( از باب سمع )؛ لغزان شد آن جای. ( ناظم الاطباء ).

زلج. [ زَل ْ / زَ ل َ ] ( ع ص ) جای لغزان. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). زلیج ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).

زلج. [ زُ ل ُ ] ( ع اِ ) سنگهای هموار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || السراح من الحیوان... ( ذیل اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

ازلجی الماعون = ظرفها را طوری بشویید که براق و ملس شود

بپرس