زنده بگور

زنده بگور ؛ شخصی که زنده او را در قبر جای دهند. ( فرهنگ فارسی معین ) . بمجاز، زنده ای که از او کاری و حرکتی برنیاید. ( فرهنگ فارسی معین ) . کسی که از مواهب زندگی بهره مند نباشد. ( فرهنگ فارسی ایضاً ) . و با کردن و شدن صرف شود.