زنگی دارو

زَنگی دارو گیاهی است از دسته سرخس گیان، از ردهٔ بسپایک ها، راستهٔ بسپایک ها، از تیره، سپرزدارویان. [ ۵] که در جنگل های شمال ایران هم می روید و مصارف زینتی دارد.
زنگی دارو بیشتر در سنگلاخ ها می روید و برگ آن شبیه است به برگ بسپایک و سوی زیرین برگ آن سرخ رنگ است. در پزشکی سنتی ایران سرشت این گیاه را گرم و خشک دانسته اند و آن را زایل کننده سپرز توصیف کرده اند. [ ۶]
زنگی دارو گیاهی است پایا و دارای ساقه زیرزمینی کوتاه و نامنظم و برگ هایی به درازای ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر و به پهنای ۴ تا ۵ سانتیمتر با دمبرگ کوتاه و پوشیده از کرک. این گیاه در کناره چشمه ها و دیواره چاه هاو اماکن سایه دار می روید و قسمت مورد استفاده، برگهای آن است که بویی به نسبت مطبوع و طعمی ملایم دارد. ساقه زیرین آن ضخیم است و در درمان به عنوان قابض و ادرارآور بکار می رود. [ ۶]
ساقه زیرزمینی این سرخس پوشیده از بازمانده های پوسیده برگ های قبلی است. حلقه مکانیکی هاگدان در این سرخس ناقص است. [ ۷]
زنگی دارو گیاهی معمولی در اروپا است ولی در آمریکای شمالی کم دیده می شود. گونهٔ آمریکای شمالی آن چهارلاد[ ۸] [ ۹] است در حالی که گونه اروپایی آن دولاد[ ۱۰] می باشد. گونه ای از آن با نام علمی A. scolopendrium var. lindenii در جنوب مکزیک و هیسپانیولا می روید. [ ۱۱]

زَنگی دارو (hart\'s-tongue)
زَنگی دارو
سرخسی با برگ های غیرمنقسم شلاق مانند، با نام علمی Phyllitis scolopendrium، از تیرۀ Aspleniaceae. طول برگ ها به ۶۰ سانتی متر می رسد و در پشت آن ها اندام های تولید اسپورقهوه ای رنگ آشکار است. این گیاه بومی اروپا، آسیا، و نواحی شرقی امریکای شمالی است و در جنگل ها، روی دیوارها، و در نواحی صخره ای سایه دار یافت می شود. این گونه در ارتفاعات جنگلی و کف جنگل های شمال ایران می روید.