زیارت نامه
/ziyAratnAme/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا امینَ اللَّهِ فی اَرْضِهِ وَحُجَّتَهُ عَلی عِبادِهِاَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اَمیرَالْمُؤْمِنینَاَشْهَدُ اَنَّکَ جاهَدْتَ فِی اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَعَمِلْتَ بِکِتابِهِ وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِیهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِحَتّی دَعاکَ الله اِلی جِوارِهِ فَقَبَضَکَ اِلَیهِ بِاخْتِیارِهِوَاَلْزَمَ اَعْدائَکَ الْحُجَّةَ مَعَ مالَکَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلی جَمیعِ خَلْقِهِاَللّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَراضِیةً بِقَضاَئِکَ مُولَعَةً بِذِکْرِکَ وَدُعاَئِکَمُحِبَّةً لِصَفْوَةِ اَوْلِیاَئِکَ مَحْبُوبَةً فی اَرْضِکَ وَسَماَئِکَصابِرَةً عَلی نُزُولِ بَلاَّئِکَ شاکِرَةً لِفَواضِلِ نَعْماَئِکَذاکِرَةً لِسَوابِغِ آلا ئِکَ مُشْتاقَةً اِلی فَرْحَةِ لِقاَئِکَمُتَزَوِّدَةً التَّقْوی لِیوْمِ جَزاَئِکَمُسْتَنَّةً بِسُنَنِ اَوْلِیاَئِکَ مُفارِقَةً لِاَخْلاقِ اَعْدائِکَمَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْیا بِحَمْدِکَ وَثَناَئِکَ...
زیارت نامه، متنی که به قصد زیارت یکی از معصومان، امامزادگان و یا برخی بزرگان دین خوانده می شود. این متن بیشتر جنبه دعایی دارد و دربردارنده سلام و احترام بر صاحب قبر است. زیارتنامه های رسیده از اهل بیت عمدتا دارای محتوایی غنی از معارف و عقائد صحیح اسلامی هستند و یکی از منابع معارف شیعی به شمار می آید. بعضی از این زیارتنامه ها به دلیل سند یا محتوای خاص خود اهمیت و شهرت بیشتری دارند؛ مانند زیارت عاشورا، زیارت جامعه کبیره، زیارت امین الله، زیارت وارث، زیارت آل یس، زیارت جامعه ائمة المؤمنین.
زیارت، عملی عبادی به معنای حضور در پیشگاه پیشوایان دینی یا نزد قبور آنان یا دیدار از مکانی محترم برای اظهار ارادت و کسب فیض معنوی است. در احادیث و روایات شیعی، علاوه بر آموزش آداب زیارت، متونی نیز بیان شده است تا هنگامی که فرد به زیارت مزار ائمه (ع) می رود، آن متن را بخواند، این متون را زیارت نامه می نامند. بسیاری از زیارت نامه ها به دلیل آنکه برای خوانده شدن در زمان یا مکان خاصی توصیه شده اند یا آنکه ویژگی خاصی داشته اند نام مخصوصی دارند، مانند زیارت عاشورا، زیارت امین الله یا زیارت امام حسین در اول رجب.
زیارت نامه، متنی که به قصد زیارت یکی از معصومان، امامزادگان و یا برخی بزرگان دین خوانده می شود. این متن بیشتر جنبه دعایی دارد و دربردارنده سلام و احترام بر صاحب قبر است. زیارتنامه های رسیده از اهل بیت عمدتا دارای محتوایی غنی از معارف و عقائد صحیح اسلامی هستند و یکی از منابع معارف شیعی به شمار می آید. بعضی از این زیارتنامه ها به دلیل سند یا محتوای خاص خود اهمیت و شهرت بیشتری دارند؛ مانند زیارت عاشورا، زیارت جامعه کبیره، زیارت امین الله، زیارت وارث، زیارت آل یس، زیارت جامعه ائمة المؤمنین.
زیارت، عملی عبادی به معنای حضور در پیشگاه پیشوایان دینی یا نزد قبور آنان یا دیدار از مکانی محترم برای اظهار ارادت و کسب فیض معنوی است. در احادیث و روایات شیعی، علاوه بر آموزش آداب زیارت، متونی نیز بیان شده است تا هنگامی که فرد به زیارت مزار ائمه (ع) می رود، آن متن را بخواند، این متون را زیارت نامه می نامند. بسیاری از زیارت نامه ها به دلیل آنکه برای خوانده شدن در زمان یا مکان خاصی توصیه شده اند یا آنکه ویژگی خاصی داشته اند نام مخصوصی دارند، مانند زیارت عاشورا، زیارت امین الله یا زیارت امام حسین در اول رجب.
wikishia: زیارت نامه
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
متنی که هنگام زیارت مرقد هر یک از امامان معصوم و ذریه پاک پیامبر و شهدای اهل بیت خوانده می شود، دعایی که به عنوان تشرف باطنی برای ائمه و امامزادگان می خوانند و حاوی سلام و درود زائر نسبت به مدفون در آن مرقدهاست.
از آنجا که «زائر» را ادب و معرفت شرط است، پس سخنی که هنگام زیارت بر زبان می آورد، باید والا و عارفانه و مؤدبانه باشد. هر زائر می تواند از پیش خود و به زبان خود، جملاتی و نیایش و دعایی را به عنوان زیارتنامه بخواند ولی در منابع ما متونی به نام «زیارتنامه » نقل شده که سند آنها به ائمه می رسد و به عنوان «زیارت های ماثوره » شناخته می شود.
علمای دین، کتب متعددی به صورت مجموعه های زیارات، تدوین کرده اند که آمیخته ای است از زیارت های مستند و منقول از معصومین و زیاراتی که انشای علمای بزرگ است. در این میان، آنچه از ائمه نقل شده بسیار است همچون زیارت های: امین الله، جامعه کبیره، وارث، عاشورا و زیارت اربعین. کتاب های دعا و زیارات نیز بسیار است همچون: مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان، مزار، بحارالانوار (جلد زیارات).
دقت در مضامین و محتواهای زیارتنامه ها بسیار مفید است. مفاهیم کلی که در زیارات دیده می شود، بسیار است. از جمله: محبت، مودت، موالات، اطاعت، صلوات، سلام، عهد، شفاعت، توسل، وفا، دعوت، نصرت، تسلیم، تصدیق، صبر، تولی و تبری، مواسات، نماز، زکات، زیارت، تبلیغ، وراثت، مساعدت، معاونت، سعادت، رضا، خونخواهی، جنگ و صلح، امر به معروف و نهی از منکر، تقرب به خدا، برائت از دشمنان، ولایت، فوز، نصیحت، جهاد، فدا شدن و... ده ها عناوین و مفاهیم کلی که از مطالعه فقرات زیارتنامه ها برمی آید.
اوصافی که در زیارتنامه ها آمده، برخی کلی و قابل انطباق بر همه ائمه و معصومین است و برخی هم به تناسب وضعیت زندگی و شهادت امام خاص یا امامزاده و شهید بخصوصی بکار رفته است. محورهای کلی مفاهیمی که در زیارتنامه ها آمده است، می تواند این گونه فهرست شود:
در واقع، یک سری معارف دینی و ارزش های مکتبی و فضایل رفتاری در قالب فقرات زیارتنامه، از طریق ائمه به شیعیان و زائران آموخته شده است. زیارتنامه ها، نوعی اعلام مواضع اعتقادی،اخلاقی و سیاسی است که توسط زائر، در مقدسترین مکان ها با زبانی رسا ابراز می شود.
«سلام »ها و «لعن »ها، محور عمده دیگری در زیارتنامه هاست، بخصوص آنچه به شهدای عاشورا مربوط می شود. سلام به امام و پیامبر و شهید مورد زیارت و لعنت به دشمنان، ظالمان، غاصبان، شریکان جور، همدستان ظالم، راضیان به ستم، زمینه سازان ظلم.
متنی که هنگام زیارت مرقد هر یک از امامان معصوم و ذریه پاک پیامبر و شهدای اهل بیت خوانده می شود، دعایی که به عنوان تشرف باطنی برای ائمه و امامزادگان می خوانند و حاوی سلام و درود زائر نسبت به مدفون در آن مرقدهاست.
از آنجا که «زائر» را ادب و معرفت شرط است، پس سخنی که هنگام زیارت بر زبان می آورد، باید والا و عارفانه و مؤدبانه باشد. هر زائر می تواند از پیش خود و به زبان خود، جملاتی و نیایش و دعایی را به عنوان زیارتنامه بخواند ولی در منابع ما متونی به نام «زیارتنامه » نقل شده که سند آنها به ائمه می رسد و به عنوان «زیارت های ماثوره » شناخته می شود.
علمای دین، کتب متعددی به صورت مجموعه های زیارات، تدوین کرده اند که آمیخته ای است از زیارت های مستند و منقول از معصومین و زیاراتی که انشای علمای بزرگ است. در این میان، آنچه از ائمه نقل شده بسیار است همچون زیارت های: امین الله، جامعه کبیره، وارث، عاشورا و زیارت اربعین. کتاب های دعا و زیارات نیز بسیار است همچون: مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان، مزار، بحارالانوار (جلد زیارات).
دقت در مضامین و محتواهای زیارتنامه ها بسیار مفید است. مفاهیم کلی که در زیارات دیده می شود، بسیار است. از جمله: محبت، مودت، موالات، اطاعت، صلوات، سلام، عهد، شفاعت، توسل، وفا، دعوت، نصرت، تسلیم، تصدیق، صبر، تولی و تبری، مواسات، نماز، زکات، زیارت، تبلیغ، وراثت، مساعدت، معاونت، سعادت، رضا، خونخواهی، جنگ و صلح، امر به معروف و نهی از منکر، تقرب به خدا، برائت از دشمنان، ولایت، فوز، نصیحت، جهاد، فدا شدن و... ده ها عناوین و مفاهیم کلی که از مطالعه فقرات زیارتنامه ها برمی آید.
اوصافی که در زیارتنامه ها آمده، برخی کلی و قابل انطباق بر همه ائمه و معصومین است و برخی هم به تناسب وضعیت زندگی و شهادت امام خاص یا امامزاده و شهید بخصوصی بکار رفته است. محورهای کلی مفاهیمی که در زیارتنامه ها آمده است، می تواند این گونه فهرست شود:
در واقع، یک سری معارف دینی و ارزش های مکتبی و فضایل رفتاری در قالب فقرات زیارتنامه، از طریق ائمه به شیعیان و زائران آموخته شده است. زیارتنامه ها، نوعی اعلام مواضع اعتقادی،اخلاقی و سیاسی است که توسط زائر، در مقدسترین مکان ها با زبانی رسا ابراز می شود.
«سلام »ها و «لعن »ها، محور عمده دیگری در زیارتنامه هاست، بخصوص آنچه به شهدای عاشورا مربوط می شود. سلام به امام و پیامبر و شهید مورد زیارت و لعنت به دشمنان، ظالمان، غاصبان، شریکان جور، همدستان ظالم، راضیان به ستم، زمینه سازان ظلم.
wikiahlb: زیارتنامه
دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:زیارت
wikijoo: زیارت_نامه
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید