سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی

[ویکی فقه] پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ و قیام ۱۵ خرداد ۴۲، شیوه های برخورد مسالمت آمیز و اصلاحی با حکومت پهلوی در بین بعضی از نیروهای سیاسی، به شیوه های براندازی و مبارزه مسلحانه تبدیل شد، لذا سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، با اعتقاد به مبارزه مسلحانه با رژیم شاهنشاهی تشکیل شد. این گروه ها تحت عناوین: امت واحده، توحیدی خلق «در خارج از کشور»، توحیدی فلق، بدر، موحدین «در خوزستان و کرمان»، صف «در اصفهان و تهران» و منصورون «در سراسر کشور» به فعالیت مخفی مشغول بودند.
۱. گروه منصورون: از سال ۱۳۴۹ چند هسته مبارزاتی در شهرهای اهواز، خرمشهر و دزفول تشکیل شد. پس از بروز اختلاف در سازمان مجاهدین خلق در سال ۵۴، این هسته ها با هم متحد شدند و گروه منصورون را تشکیل دادند. از جمله بنیانگذاران این گروه، شهید غلامحسین صفاتی دزفولی، آقایان محسن رضایی، ذوالقدر و شمخانی می باشند.
روزنامه کیهان، ۱۹/۱۱/۱۳۷۸.
حضرت امام خمینی (رحمةالله علیه) در اواخر مهرماه سال ۵۷ مسئله وحدت گروه های مبارز را مطرح فرمودند. بر این اساس شهید مطهری (رحمةالله علیه)، شهید مطهری، محمد منتظری (رحمةالله علیه) و آقای جلال الدین فارسی و تعدادی از یاران و اطرافیان امام، نظر معظم له را به گروه ها انتقال دادند، تا زمینه گفتگو و اتحاد هموار گردد. سرانجام در هفتم تیر ۵۸، هفت گروه مورد بحث با صدور بیانیه ای با نام جدید «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» اعلام موجودیت کردند.
میر سلیم، سیدمصطفی، جریان شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران، ص۱۵۱، تهران، انتشارات باز، ۱۳۸۴.
اعضای اصلی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی عبارت بودند از: مرتضی الویری، محسن رضایی، ذوالقدر، حسین فدائی، عبدالحسین روح الامینی، محمد بروجردی، علی عسگری، بهزاد نبوی، محسن آرمین، محمد سلامتی، هاشم آغاجری، سیدمصطفی تاج زاده، محسن سازگار، بصیرزاده، نوروزی، عرب، مشایخی و...
شادلو، عباس، احزاب و جناح های سیاسی ایران امروز، ص۲۲۹، تهران، نشر گستره، ۱۳۷۹.
...