سازمان مخصوص اتحاد و عمل

دانشنامه آزاد فارسی

سازمان مخصوص اتّحاد و عمل
(عنوان اختصاری: سماع) نام گروهی از مبارزان مسلمان ایرانی در خاورمیانه در دهۀ ۱۳۴۰ش، به رهبری ابراهیم یزدی، مصطفی چمران، پرویز امین، صادق قطب زاده و جمعی از اعضای نهضت آزادی ایران در خارج از کشور، با هدف آموزش تئوریک و نظامی مبارزان مسلمان. در ۱۳۴۳ش، با توجه به فضای سیاسی خاص خاورمیانه و روی کارآمدن دولت جمال عبدالناصر در مصر، این گروه با کسب اجازه از رهبران نهضت آزادی ایران در داخلِ کشور، موافقت رهبران مصر را برای آموزش و سازماندهی مبارزان ایرانی جلب کردند. آنان با شناسایی و تصویب گروهی سه نفره به مدیریت احمد صدر حاج سیدجوادی به هیئت اعزامی در خارج کشور معرفی شدند و سپس توسط گروهی که در کشورهای مختلف مستقر بودند، به قاهره رفتند. برخی از مسئولان و دست اندرکاران گروه از فعالان سرشناس و جوان ترِ نهضت آزادی، ازجمله غلام عباس و محمد توسلّی، فریدون سحابی و ابوالفضل بازرگان، بودند. بعدها تعدادی از آموزش دیدگان این گروه، نقش های حساسی در انقلاب اسلامی ایران ایفا کردند. گروه سماع در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ به این نوع فعالیت های خود پایان داد و نشریۀ پیام مجاهد را منتشر کرد.

پیشنهاد کاربران

سازمان مخصوص اتحاد و عمل، سماع، نام گروهی ۳۱ نفره و مخفی از فعالان سیاسی ایرانی بود که در سال ۱۳۴۳ در مصر برای آموزش مبارزه چریکی و نهایتاً مبارزه مسلحانه با حکومت پهلوی گردهم آمدند. اعضای اولیه این گروه، اعضای نهضت آزادی ایران در خارج از کشور مصطفی چمران، ابراهیم یزدی، صادق قطب زاده٬ سید جلال رضایی منش، ، شهریار روحانی، راستین، امینیان و شریفیان بودند. محمد توسلی، ابوالفضل بازرگان، رضا رئیس طوسی، علی نصر و حسین حریری از دیگر اعضای این گروه بودند.
...
[مشاهده متن کامل]

به نوشته سعید فائقی در روزنامه شرق، تشکیل این گروه از طریق همکاری علی شریعتی با انقلابیون الجزایر و جبهه آزادی بخش الجزایر که با جمال عبدالناصر در ارتباط بودند میسر شد.
به گفته یزدی از اعضای اولیه گروه، آن ها تحت تأثیر انقلاب کوبا و جنگ الجزایر «به این نتیجه رسیده بودند که با مبارزات کلاسیک و پارلمانتاریستی نمی شود به نتیجه رسید. بنابراین، باید دنبال حرکت مسلحانه رفت». برای مخفی نگهداشتن فعالیت های گروه، برخی از اعضای نهضت آزادی اساساً از وجود چنین گروهی مطلع نبودند. چمران و او در تمامی دوره ها به طور کامل شرکت کردند، چمران برای مدیرت کلاس ها در قاهره ماند اما او به لبنان رفت. اعضای دیگر گروه نیز که در برخی دوره های لازم شرکت می کردند، یا پس از آموزش به ایران بازمی گشتند یا جهت امور اجرایی گروه در دیگر کشورها مستقر می شدند. در طی آموزش، از اعضا خواسته شده بود که تا می توانند از مباحث کلاس جزوه نویسی کنند که این جزوه ها بعداً جمع آوری و سازماندهی شد.
این گروه همکاری هایی نیز با سازمان مجاهدین خلق ( که هنوز مشی مارکسیستی خود را علنی نکرده بود ) داشت و جزوه های مبارزه مخفی را در اختیار آن ها قرار داد.
برنامه های این گروه در مصر تا سال ۱۳۴۵ ادامه یافت و پس از تیره شدن روابط گروه با دولت مصر در پی «جنگ تبلیغاتی مصر علیه تمامیت ارضی ایران» به لبنان منتقل شد. پس از وقوع جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و قطع روابط ایران و لبنان ( ۱۳۴۶ ) عملاً فعالیت این گروه ناممکن شد. در نتیجه فشار دولت لبنان نیز تمامی اعضای این گروه از این کشور خارج شدند و گروه ازهم پاشید.

سازمان مخصوص اتحاد و عمل
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/سازمان_مخصوص_اتحاد_و_عمل

بپرس