ساقی نامه

[ویکی فقه] ساقی نامه و مغنی نامه شعری است که معمولا در قالب مثنوی، بر وزن فعولن فعولن فعولن فعول یا فعولن فعولن فعولن فعل سروده می شود. به این وزن، بحر متقارب می گویند.
ساقی نامه و مغنی نامه شعری است که معمولا در قالب مثنوی، بر وزن فعولن فعولن فعولن فعول یا فعولن فعولن فعولن فعل سروده می شود. به این وزن، بحر متقارب می گویند. در این نوع شعر، شاعر ساقی را به دادن شراب و مغنی (مطرب و نوازنده) را به نواختن آهنگ و سردادن سرود دعوت می کند.
خمریه
در اصل ساقی نامه مولود خمریه است؛ که از یادگارهای دوره ی آغازین شعر فارسی است. برخی محققین منشا آن را عربی می دانند؛ زیرا خمریه از شعر عرب وارد فارسی شده است. که نمونه های زیبای آن را در شعر "رودکی" و "منوچهری" می توان دید. خمریه به وصف می و نحوه ی تهیه و مصرف آن می پردازد. بعدها که شعر فارسی به عرفان روی آورد، ساقی نامه نیز در خدمت عرفان قرار گرفت و ظرفی شد برای مفاهیم بلند عرفانی و حقایق عظیم هستی.
پیشینه ساقی نامه
...

اثری عرفانی به نظم فارسی، سرودۀ عمرانی شاعر یهودی ایرانی. وی این منظومه را متأثر از حافظ و سعدی در ۱۹۰ بیت سروده است. تاریخ سرایش آن روشن نیست.