ساموئل مایکل فولر ( به انگلیسی: Samuel Michael Fuller ) ( زاده ۱۲ اوت ۱۹۱۲ – درگذشته ۳۰ اکتبر ۱۹۹۷ ) فیلم نامه نویس، رمان نویس و کارگردان امریکایی بود که به خاطر فیلم های ژانر کم بودجه همراه با مایه های بحث برانگیز شناخته شد.
ساموئل فولر معروف به سم فولر در ۱۲ اوت سال ۱۹۱۲ در ایالت ماساچوست آمریکا در یک خانواده یهودی مهاجر روسی به دنیا آمد. در ۱۲ سالگی نوشتن را در نیویورک ژورنال آغاز کرد. در ۱۷ سالگی نویسنده گزارش های جنایی برای سن دیگو سان بود. بعد شروع به نوشتن داستان های کوتاه کرد و نخستین داستان های جنایی عامه پسندش در سال ۱۹۳۵ منتشر شد.
در سال ۱۹۳۶ به عنوان سناریونویس با جیمز کروز در فیلم دارودسته نیویورکی همکاری کرد. فولر در طول جنگ جهانی دوم به عنوان یک سرباز در شمال آفریقا و اروپا جنگید و موفق به دریافت مدال های شجاعت ستاره برنز، ستاره نقره و قلاب ارغوانی شد. نخستین فیلم او وسترنی به نام من به جسی جیمز شلیک کردم بود که در سال ۱۹۴۹ ساخت و به خاطر کلوزآپهایش از چهره بازیگران، مورد توجه قرار گرفت. [ ۱]
کلاهخود آهنی، بوسه عریان، پارک رو ( نام یک روزنامه است ) ، جیب بر خیابان جنوبی، چهل اسلحه، دالان شوک، شماره یک بزرگ قرمز ( The Big Red One ) و سگ سفید ( بر اساس رمانی از رومن گاری ) برخی از مهم ترین فیلم های فولرند.
ساموئل فولر از نظر سبک تصویری و تدوین، تحت تأثیر سینمای اکسپرسیونیسم آلمانی و مونتاژ روسی پودوفکین بود. فیلمبرداری سیاه و سفید، نورپردازی «های کنتراست»، و زوایای دوربین غیرمتعارف فیلم های دالان شوک و بوسه عریان، متأثر از سینمای اکسپرسیونیستی آلمان است. [ ۱]
ساموئل فولر، فیلمساز مؤلف و رادیکال سینمای مستقل آمریکا در زمان حیاتش، به دلیل سبک و نگاه غیرمتعارف اش مورد بی توجهی اغلب منتقدان آمریکا و بریتانیا قرار گرفت اما در عوض فیلم های او توجه منتقدان مجله فرانسوی کایه دو سینما و سینماگران موج نوی فرانسه را برانگیخت.
هالیوود و سینمای مسلط آمریکا ارزش های کار فولر را نادیده گرفت اما او در دهه شصت، به وسیله منتقدان مجله کایه دو سینما کشف شد و در ردیف سینماگران مؤلفی چون هاوارد هاکس، دان سیگل، باد باتیکر و رابرت آلدریچ قرار گرفت. با این حال برخلاف رابرت آلدریچ که تحت تأثیر حرف های نویسندگان کایه، به ایده های جاه طلبانه روی آورد، اعتنایی به این ستایش ها نکرد و همچنان استقلال و هویت فردی خود را حفظ کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساموئل فولر معروف به سم فولر در ۱۲ اوت سال ۱۹۱۲ در ایالت ماساچوست آمریکا در یک خانواده یهودی مهاجر روسی به دنیا آمد. در ۱۲ سالگی نوشتن را در نیویورک ژورنال آغاز کرد. در ۱۷ سالگی نویسنده گزارش های جنایی برای سن دیگو سان بود. بعد شروع به نوشتن داستان های کوتاه کرد و نخستین داستان های جنایی عامه پسندش در سال ۱۹۳۵ منتشر شد.
در سال ۱۹۳۶ به عنوان سناریونویس با جیمز کروز در فیلم دارودسته نیویورکی همکاری کرد. فولر در طول جنگ جهانی دوم به عنوان یک سرباز در شمال آفریقا و اروپا جنگید و موفق به دریافت مدال های شجاعت ستاره برنز، ستاره نقره و قلاب ارغوانی شد. نخستین فیلم او وسترنی به نام من به جسی جیمز شلیک کردم بود که در سال ۱۹۴۹ ساخت و به خاطر کلوزآپهایش از چهره بازیگران، مورد توجه قرار گرفت. [ ۱]
کلاهخود آهنی، بوسه عریان، پارک رو ( نام یک روزنامه است ) ، جیب بر خیابان جنوبی، چهل اسلحه، دالان شوک، شماره یک بزرگ قرمز ( The Big Red One ) و سگ سفید ( بر اساس رمانی از رومن گاری ) برخی از مهم ترین فیلم های فولرند.
ساموئل فولر از نظر سبک تصویری و تدوین، تحت تأثیر سینمای اکسپرسیونیسم آلمانی و مونتاژ روسی پودوفکین بود. فیلمبرداری سیاه و سفید، نورپردازی «های کنتراست»، و زوایای دوربین غیرمتعارف فیلم های دالان شوک و بوسه عریان، متأثر از سینمای اکسپرسیونیستی آلمان است. [ ۱]
ساموئل فولر، فیلمساز مؤلف و رادیکال سینمای مستقل آمریکا در زمان حیاتش، به دلیل سبک و نگاه غیرمتعارف اش مورد بی توجهی اغلب منتقدان آمریکا و بریتانیا قرار گرفت اما در عوض فیلم های او توجه منتقدان مجله فرانسوی کایه دو سینما و سینماگران موج نوی فرانسه را برانگیخت.
هالیوود و سینمای مسلط آمریکا ارزش های کار فولر را نادیده گرفت اما او در دهه شصت، به وسیله منتقدان مجله کایه دو سینما کشف شد و در ردیف سینماگران مؤلفی چون هاوارد هاکس، دان سیگل، باد باتیکر و رابرت آلدریچ قرار گرفت. با این حال برخلاف رابرت آلدریچ که تحت تأثیر حرف های نویسندگان کایه، به ایده های جاه طلبانه روی آورد، اعتنایی به این ستایش ها نکرد و همچنان استقلال و هویت فردی خود را حفظ کرد.
wiki: ساموئل فولر