سبحانی تبریزی جعفر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آیت اللّه جعفر سبحانی تبریزی فقیه، متکلم، اصولی، مفسر، از مراجع تقلید شیعه و اساتید حوزه علمیه قم
در 28 شوال المکرم 1347ق (20 فروردین 1308ش)، در تبریز در خانواده ای اهل علم و تقوا و فضیلت دیده به جهان گشود.
آیت اللّه سبحانی، پس از فراغت از تحصیلات ابتدایی، در مکتب خانه مرحوم میرزا محمود فاضل (فرزند فاضل مراغی از شاگردان شیخ اعظم انصاری) به فراگیری متون ادب پارسی پرداخت و کتاب هایی مانند: گلستان، بوستان، تاریخ معجم، نصاب الصبیان، ابواب الجنان و غیره را فراگرفت، سپس در 14 سالگی (1361ق) رهسپار مدرسه علمیه طالبیه تبریز گردید و به آموختن مقدمات علوم و سطوح پرداخت. علوم ادبی را نزد مرحومان: حاج شیخ حسن نحوی و شیخ علی اکبر نحوی و بخشی از «مطول»، «منطق منظومه» و «شرح لمعه» را در محضر علامه بزرگوار میرزا محمدعلی مدرس خیابانی، صاحب «ریحانة الأدب» (م 1373ق) آموخت و این همه، پنج سال (تا 1365ق) به طول انجامید.
استاد سبحانی، در آن زمان سخت مشغول تعلیم و تعلم دروس مقدمات و مباحثه و تألیف بود. یادگار قلمی ایشان از آن زمان (با اینکه نوجوانی 17 ساله بود) دو کتاب است که هم اینک موجود می باشد:
استاد در مهرماه 1325ش، به علت نابسامانی اوضاع اجتماعی آذربایجان، به شهر مقدس قم هجرت فرمود و به تکمیل سطوح، همت گماشت. باقی مانده «فرائد الأصول» را نزد مرحوم آیت الله حاج میرزا محمد مجاهدی تبریزی (1327 - 1379ق) و آیت اللّه حاج میرزا احمد کافی (1318 - 1412ق) آموخت و «کفایة الأصول» را هم نزد مرحوم آیت اللّه گلپایگانی (م 1414ق) آموخت.
آیت اللّه سبحانی پس از تکمیل سطوح عالیه در 1369ق، به درس های خارج فقه و اصول راه یافت و به خوشه چینی از محضر بزرگان زیر پرداخت:

پیشنهاد کاربران

بپرس