که او را شه چینیان داده بود
ز سبز آخور چینیان زاده بود.
نظامی.
|| آنجا که مردم بیشتر تمتع برند. ( مؤلف ). || کنایه از آسمان. ( آنندراج ). رجوع به سبز آخر شود.، ( سبزآخور ) سبزآخور. [ س َ خُرْ ] ( ص مرکب ) مراد اسبانی اند که بطریق دعا و ثنا آنها را بسبزآخوران یاد کرده و میتوان گفت که اسبانی باشند که آنها را بر خوید بندند یا برای خوید دادن معین کنند. ( آنندراج ) : طویله زدند آخور انگیختند
بسبزآخوران بر علف ریختند .
نظامی.