ستم زدای. [ س ِ ت َ زَ / زِ ] ( نف مرکب ) نابودکننده ستم. برنده ستم. زداینده ظلم : بزدای زنگ خون ستمکاره را ز تیغخود تیغ توست صیقل زنگ ستم زدای.سوزنی.
