ستم شکن

لغت نامه دهخدا

ستم شکن. [ س ِ ت َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) کنایه از عادل. ( آنندراج ). کسی که دفع ظلم کند :
زهی ستم شکنی کز حلاوت عدلت
دهان راحت کون و مکان شود شیرین.

عرفی ( از آنندراج ).

( صفت ) آنکه ظلم و ستم را از بین ببرد عادل دادگر .
کنایه از عادل . کسی که دفع ظلم کند

کسی که مانع ظلم و ستم شود.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید