سحاب اصفهانی

لغت نامه دهخدا

سحاب اصفهانی. [ س َ ب ِ اِ ف َ ] ( اِخ ) سیدمحمد حسینی متخلص به سحاب ( متوفی سال 1222 هَ. ق. )، خلف صدق سیداحمد متخلص به هاتف. تذکره رشحات سحاب بنام نامی او است و قریب بیست و پنجهزار بیت دارد. فن عروض و قوافی و شعر را پیش پدر فرا گرفت. در اواسط عمر بمکه معظمه و مدینه طیبه رفته است. غزلیات او به نظر فتحعلیشاه رسید و او را مجتهد الشعرا لقب دادند، رساله ای نیز بنام «سحاب البکا» در مراثی و جنگهای حضرت سیدالشهداء بنظم و نثر تألیف کرده است. از جمله غزلیات اوست :
دانی چه اثر داشت دعای سحر ما
این بود که نگذاشت بعالم اثر ما.
رجوع به مجمع الفصحا ج 2 ص 207 و فهرست سپهسالار ج 2 ص 604 شود.

فرهنگ فارسی

سید محمد حسینی متخلص به سحاب متوفی سال ۱۲۲۲ هجری خلف صدق سید احمد متخلص به هاتف

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] (میرزا، سید) محمد بن سید احمد هاتف (ف. 1222 ه.ق./ 1807 م.) شاعر معروف اصفهانی، متخلص به سحاب. ملقب به مجتهد الشعراء. اصلش از سادات حسینی اصفهان و از شعرای عهد فتحعلی شاه قاجار بود و کتاب «رشحات سحاب» خود را به نام او نوشت. در قصیده تابع شاعران قرن ششم و در غزل پیرو شاعران قرنهای هفتم و هشتم است.
سحاب در علم نجوم و طب، شعرشناسی و فنون ادبی دارای اطلاعات کافی بود. در اواسط زندگی به مکه معظمه سفر کرده و بعد از بازگشت به منصب داروغگی دفتر همایون رسید. کالبد او را به امر فتحعلی شاه به نجف اشرف برده و در آنجا دفن کردند. از آثار او است: «روضه البکاء» و «سحاب البکا» در مراثی سیدالشهداء؛ تذکره ی «رشحات سحاب»؛ دیوان حاوی پنج هزار بیت که در تهران چاپ شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس