سَخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)
(ملقب به: «علم الدین») قرآن پژوه، نحوی و مُقری مصری الاصل. در قاهره، شاگرد محمدقاسم شاطبی مقری بود و از او نحو و لغت آموخت. نخست، مذهب مالکی داشت، اما بعدها شافعی شد. برخی آثار قرآن پژوهانۀ او عبارت اند از جمال القرّاء و کمال الإقراء؛ التبصره فی صفات الحروف و احکام المدّ؛ الطودالراسخ فی المنسوخ و الناسخ؛ منهاج التوقیف فی القرائة.
(ملقب به: «علم الدین») قرآن پژوه، نحوی و مُقری مصری الاصل. در قاهره، شاگرد محمدقاسم شاطبی مقری بود و از او نحو و لغت آموخت. نخست، مذهب مالکی داشت، اما بعدها شافعی شد. برخی آثار قرآن پژوهانۀ او عبارت اند از جمال القرّاء و کمال الإقراء؛ التبصره فی صفات الحروف و احکام المدّ؛ الطودالراسخ فی المنسوخ و الناسخ؛ منهاج التوقیف فی القرائة.
wikijoo: سخاوی،_علی_بن_محمد_(سخا_۵۵۸ـ_۶۴۳ق)