سخت کاری پوسته یا سخت کاری سطح ( به انگلیسی: Case hardening ) ، فرایند سخت شدن "سطح" یک شیء فلزی است، درحالی که عمق زیرین فلز نرم باقی می ماند. به این ترتیب یک لایه نازک فلزی سخت به نام "پوسته" در سطح تشکیل می شود. برای آهن یا فولاد کم کربن، که به خودی خود شکل پذیر و نرم است، برای فرایند سخت کاری پوسته، کربن یا نیتروژن اضافی به لایه سطحی افزوده می شود. سخت کاری سطحی معمولاً پس از تشکیل شکل نهایی قطعه انجام می شود، اما می توان برای افزایش سختی محتوای عناصر میله ها نیز از آن استفاده کرد تا در فرایند ساخت قطعات جوشکاری و فرایندهای مشابه استفاده گردد. اصطلاح "سخت کاری سطحی" همچنین برای توصیف این تکنیک، هنگام بحث در مورد زره های مدرن استفاده می شود.
سخت شدن برای اجزای فلزی که در معرض تماس با مواد سخت یا ساینده هستند، مطلوب است. زیرا فلز سخت شده در برابر سایش سطح مقاومت بیشتری دارد. با این حال، از آنجا که فلز سخت شده معمولاً شکننده تر از فلز نرمتر است، سخت شدن از طریق یکنواخت فلز در سراسر قطعه، همیشه انتخاب مناسبی نیست. در چنین شرایطی، سخت شدن ماده می تواند مولفه ای ایجاد کند که شکستگی ایجاد نکند ( به دلیل هسته نرم که می تواند بدون ترک خوردگی تنش ها را جذب کند ) ، اما همچنین مقاومت سایشی کافی را روی سطح سخت شده ایجاد می کند.
در ذوب آهن اولیه از شمش هایی استفاده می شد که دو لایه ی فلز تولید می کردند: یکی از آنها دارای محتوای کربن بسیار کم بوده و دیگری با لایه ی بیرونی پر کربن می باشد. از آنجا که آهن پر کربن در هنگام نورد شکسته و خرد می شود، بدون ذوب کردن مفید نیستند. در نتیجه تا رواج محبوبیت نورد، ظرافت تا حد زیادی در غرب استفاده نشده است. [ ۱] آهن فرفوژه تقریبا بدون کربن است. در نتیجه بسیار چکش خوار و شکل پذیر بوده و سخت نیست. سخت شدن سطحی شامل بسته بندی آهن کم کربن در ماده ای پرکربن است و با گرم کردن آن باعث می شوند کربن روی لایه ی آهن کم کربن بنشیند ( نفوذ کند ) . این یک لایه ی سطحی نازک از فولاد کم کربن است که با محتوای کربن به تدریج از سطح فولادی کم کربن با یک لایه ی فولادی پرکربن که در برابر سایش مقاومت بیشتری دارد، ترکیب شده است. اگر ماده ی کربن با ماده آلی مخلوط شده باشد، قسمت سخت شده ممکن است تغییر سطح متمایزی را از خود نشان دهد. این فولاد به طور قابل توجهی تیره می شود و یک الگوی خالدار از سیاه، آبی و بنفش را نشان می دهد. این ترکیب، ناشی از ترکیبات مختلفی می باشد که از ناخالصی های استخوان و زغال تشکیل شده است. این سطح اکسید، درجه ای از مقاومت را در برابر خوردگی ایجاد می کند. فولاد سخت کاری شده، سختی و مقاومت فوق العاده را با هم ترکیب می کند، به طوری که با آلیاژهای همگن خیلی مطابقت ندارد. زیرا فولاد سخت، به تنهایی شکننده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسخت شدن برای اجزای فلزی که در معرض تماس با مواد سخت یا ساینده هستند، مطلوب است. زیرا فلز سخت شده در برابر سایش سطح مقاومت بیشتری دارد. با این حال، از آنجا که فلز سخت شده معمولاً شکننده تر از فلز نرمتر است، سخت شدن از طریق یکنواخت فلز در سراسر قطعه، همیشه انتخاب مناسبی نیست. در چنین شرایطی، سخت شدن ماده می تواند مولفه ای ایجاد کند که شکستگی ایجاد نکند ( به دلیل هسته نرم که می تواند بدون ترک خوردگی تنش ها را جذب کند ) ، اما همچنین مقاومت سایشی کافی را روی سطح سخت شده ایجاد می کند.
در ذوب آهن اولیه از شمش هایی استفاده می شد که دو لایه ی فلز تولید می کردند: یکی از آنها دارای محتوای کربن بسیار کم بوده و دیگری با لایه ی بیرونی پر کربن می باشد. از آنجا که آهن پر کربن در هنگام نورد شکسته و خرد می شود، بدون ذوب کردن مفید نیستند. در نتیجه تا رواج محبوبیت نورد، ظرافت تا حد زیادی در غرب استفاده نشده است. [ ۱] آهن فرفوژه تقریبا بدون کربن است. در نتیجه بسیار چکش خوار و شکل پذیر بوده و سخت نیست. سخت شدن سطحی شامل بسته بندی آهن کم کربن در ماده ای پرکربن است و با گرم کردن آن باعث می شوند کربن روی لایه ی آهن کم کربن بنشیند ( نفوذ کند ) . این یک لایه ی سطحی نازک از فولاد کم کربن است که با محتوای کربن به تدریج از سطح فولادی کم کربن با یک لایه ی فولادی پرکربن که در برابر سایش مقاومت بیشتری دارد، ترکیب شده است. اگر ماده ی کربن با ماده آلی مخلوط شده باشد، قسمت سخت شده ممکن است تغییر سطح متمایزی را از خود نشان دهد. این فولاد به طور قابل توجهی تیره می شود و یک الگوی خالدار از سیاه، آبی و بنفش را نشان می دهد. این ترکیب، ناشی از ترکیبات مختلفی می باشد که از ناخالصی های استخوان و زغال تشکیل شده است. این سطح اکسید، درجه ای از مقاومت را در برابر خوردگی ایجاد می کند. فولاد سخت کاری شده، سختی و مقاومت فوق العاده را با هم ترکیب می کند، به طوری که با آلیاژهای همگن خیلی مطابقت ندارد. زیرا فولاد سخت، به تنهایی شکننده است.
wiki: سختکاری پوسته