سخیر

لغت نامه دهخدا

سخیر. [ س َ ] ( اِ ) دوائی است تلخ ، طبیعتش گرم و خشک است ، مقوی معده هم هست و سده جگر بگشاید. ( برهان ) ( آنندراج ). گیاهی است که معده را تقویت کند و بهضم غذا مدد دهد وسده ها بگشاید و طعم تلخ دارد و در صرع سود بخشد و مزاجهای گرم را زیان دارد و تب را بزودی علاج کند. ( ازابن البیطار ). یک نوع داروئی تلخ. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

دوائی است تلخ طبیعتش گرم و خشک است مقوی معده هم هست و سده جگر بگشاید .

پیشنهاد کاربران

بپرس