سروش یشت هادخت

سُروش یَشت هادُخت یشت یازدهم کتاب بخش یشت ها از کتاب اوستا می باشد که در ستایش سروش است. این یشت دارای پنج کَرده ( فصل ) و بیست و سه بند است. سروش که در متون اوستایی سْرَوشَ خوانده می شود از ایزدان زرتشتی است که مظهر اطاعت الهی و فرمان برداری از خداست.
سروش یشت هادخت بخش های بازمانده از هادُخت نَسک ( نسک یا جلدِ بیستم اوستای ساسانی ) است که در اوستای کنونی باقی مانده است. دارای سه فَرگَرد ( فصل ) است. فصل نخست راجع است به نماز اَشِم وُهو فصل دوم و سوم ماجرای چگونگی و سرنوشت روان نیکوکاران و زشت کاران در جهان واپسین است. [ ۱]
غیر از این یشت یک سروش یشتِ سرِ شب نیز موجود است که در یَسنا قرار دارد. این یشت را هر شب پیش از خوابیدن و در نخستین سه شبِ پس از درگذشت هر کس می خوانند و این را برای شفاعت درگذشته انجام می دهند چرا که سروش در سنت دینی یکی از سه ایزد داوری بر سر پل چینوَت می باشد.