سعید امیرسلیمانی ( زاده ۱۷ آبان ۱۳۲۱ ) بازیگر، کارگردان و تهیه کننده اهل ایران است.
سعید امیرسلیمانی زاده سنگلج و بزرگ شده شمیران است. پدرش علاقه مند به هنر بود و با موسیقی دانان نامدار زمان خود دوستی و مراوده داشت؛ کسانی همچون ابوالحسن خان صبا، مرضیه و غلامحسین بنان که مهمانان گاه و بی گاه خانه پدری امیرسلیمانی در شمیران بودند. پرورش در چنین محیطی او را از کودکی به هنر علاقه مند ساخت، به طوری که در دوران مدرسه نمایش هایی می ساخت و نمایش هایی را که به همراه پدر و مادرش دیده بود با دوستانش دوباره اجرا می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت حرفه ای او از هجده سالگی و با ورود به تئاتر آناهیتا که سرپرستان آن مهین و مصطفی اسکویی بودند، آغاز شد. او در آنجا با محمود دولت آبادی، محسن یلفانی، یدالله شیراندامی و مهدی فتحی هم بازی بود. پس از طی دوره یکساله گروه آناهیتا، امیرسلیمانی توانست نقشی جانبی در نمایش اتللو نوشته شکسپیر به دست آورد که مورد توجه مهین اسکویی واقع شد و یک سال بعد وقتی اسکویی نمایش اینس مندو ( Inès Mendo ) از پروسپر مریمه را به صحنه می برد، نقش های اصلی را به او و محمود دولت آبادی داد. مدتی بعد در نمایش غار سالامانگ نوشته میگل د سروانتس که به کارگردانی مهین اسکویی برای نمایش زنده در تلویزیون ملی ایران تهیه شد، نقش اول را به عهده داشت.
امیرسلیمانی پس از چندی فعالیت در گروه آناهیتا، به پیشنهاد محمود دولت آبادی به استخدام اداره تئاتر درآمد. در آنجا ابتدا با رکن الدین خسروی و پس از او با خلیل موحد دیلمقانی همکاری داشت. مدتی بعد به همراه جمشید مشایخی، جعفر والی، شیراندامی، ایرج امامی و آزیتا لاچینی گروهی تشکیل دادند که تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی فعال بود.
علی حاتمی در طول دوران فعالیت حرفه ای خود ارتباط نزدیکی با سعید امیرسلیمانی داشت. دوستی مشترک او و علی حاتمی و جمشید مشایخی به همکاری طولانی مدتی انجامید که حاصل آن آثاری همچون مجموعه های تلویزیونی داستان های مولوی ( ۱۳۵۲ ) ، سلطان صاحبقران ( ۱۳۵۴ ) ، هزاردستان ( ۱۳۵۸ ) و فیلم های سوته دلان ( ۱۳۵۶ ) ، کمال الملک ( ۱۳۶۲ ) و دلشدگان ( ۱۳۷۰ ) است. او در هر قسمت از مجموعه تلویزیونی سلطان صاحبقران نقش متفاوتی به عهده داشت و گاهی در یک قسمت در دو یا سه نقش ظاهر می شد.
سعید امیرسلیمانی زاده سنگلج و بزرگ شده شمیران است. پدرش علاقه مند به هنر بود و با موسیقی دانان نامدار زمان خود دوستی و مراوده داشت؛ کسانی همچون ابوالحسن خان صبا، مرضیه و غلامحسین بنان که مهمانان گاه و بی گاه خانه پدری امیرسلیمانی در شمیران بودند. پرورش در چنین محیطی او را از کودکی به هنر علاقه مند ساخت، به طوری که در دوران مدرسه نمایش هایی می ساخت و نمایش هایی را که به همراه پدر و مادرش دیده بود با دوستانش دوباره اجرا می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت حرفه ای او از هجده سالگی و با ورود به تئاتر آناهیتا که سرپرستان آن مهین و مصطفی اسکویی بودند، آغاز شد. او در آنجا با محمود دولت آبادی، محسن یلفانی، یدالله شیراندامی و مهدی فتحی هم بازی بود. پس از طی دوره یکساله گروه آناهیتا، امیرسلیمانی توانست نقشی جانبی در نمایش اتللو نوشته شکسپیر به دست آورد که مورد توجه مهین اسکویی واقع شد و یک سال بعد وقتی اسکویی نمایش اینس مندو ( Inès Mendo ) از پروسپر مریمه را به صحنه می برد، نقش های اصلی را به او و محمود دولت آبادی داد. مدتی بعد در نمایش غار سالامانگ نوشته میگل د سروانتس که به کارگردانی مهین اسکویی برای نمایش زنده در تلویزیون ملی ایران تهیه شد، نقش اول را به عهده داشت.
امیرسلیمانی پس از چندی فعالیت در گروه آناهیتا، به پیشنهاد محمود دولت آبادی به استخدام اداره تئاتر درآمد. در آنجا ابتدا با رکن الدین خسروی و پس از او با خلیل موحد دیلمقانی همکاری داشت. مدتی بعد به همراه جمشید مشایخی، جعفر والی، شیراندامی، ایرج امامی و آزیتا لاچینی گروهی تشکیل دادند که تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی فعال بود.
علی حاتمی در طول دوران فعالیت حرفه ای خود ارتباط نزدیکی با سعید امیرسلیمانی داشت. دوستی مشترک او و علی حاتمی و جمشید مشایخی به همکاری طولانی مدتی انجامید که حاصل آن آثاری همچون مجموعه های تلویزیونی داستان های مولوی ( ۱۳۵۲ ) ، سلطان صاحبقران ( ۱۳۵۴ ) ، هزاردستان ( ۱۳۵۸ ) و فیلم های سوته دلان ( ۱۳۵۶ ) ، کمال الملک ( ۱۳۶۲ ) و دلشدگان ( ۱۳۷۰ ) است. او در هر قسمت از مجموعه تلویزیونی سلطان صاحبقران نقش متفاوتی به عهده داشت و گاهی در یک قسمت در دو یا سه نقش ظاهر می شد.
