سفرنامه ناصر خسرو

سفرنامۀ ناصرخسرو
(یا: سیاحت نامۀ ناصرخسرو) نوشتۀ ناصرخسرو قبادیانی، کتابی به فارسی دربردارندۀ یادداشت های روزانۀ سفر هفت سالۀ مؤلف از ۴۳۷ تا ۴۴۴ق، به ایران، آسیای صغیر، شامات، عربستان، و مصر. ناصرخسرو، درپی رؤیایی، آهنگ سفر حج کرد و در مسافرتی طولانی همۀ دیده های خود از اوضاع، احوال شهرها و دستاوردهای سفرش را در این کتاب آورده است و در این کتاب، با رعایت بی طرفی و امانت داری برپایۀ اطلاعات دقیق جغرافیایی و تاریخی، به بیان آداب و رسوم مردم ممالک و نواحی گوناگون، توصیف بناهای تاریخی و شیوۀ زندگی مردم و مسائل اجتماعی و دینی، تجارت، اقتصاد و میزان محصولات نواحی، به گونه ای موجز و دل نشین، پرداخته است. نثر آن ساده و روان است و از الگوهای کهن و ارزشمند ساده نویسی و ایجاز در نثر فارسی به شمار می رود. بنابه برخی قراین کتابِ موجود گزیده ای از متن اصلی است که برجای نمانده است. این اثر بار اول با ترجمۀ فرانسوی آن به کوشش شارل شفر (پاریس، ۱۲۹۸ق) و سپس به تصحیح محمد دبیرسیاقی به چاپ رسید (۱۳۳۵ش). به زبان های مختلفی چون فرانسوی، روسی، عربی، اردو، ترکی، انگلیسی، و آلمانی نیز ترجمه و چاپ شده است.