سلار الدیلمی

لغت نامه دهخدا

سلار الدیلمی. [ س َل ْ لارُدْ ] ( اِخ ) ابویعلی حمزةبن عبدالعزیز الدیلمی ملقب بسلار از فقهای امامیه است. ( اعلام زرکلی ج 1 ص 273 ). وی مکنی به ابوعلی و ملقب و معروف بسلار. فقیهی است ثقة و جلیل القدر و عظیم الشأن از وجوه و ثقات اعاظم امامیه و اعاظم علمای مقدمین اثناعشریه که در علم و ادب و غیره مقدم است ، و از شاگردان شیخ مفید و علم الهدی سیدمرتضی و از مشایخ روایت شیخ ابوعلی طوسی است. و از طرف سیدمرتضی درس میگفته و از طرف سید منصب حکومت شرعیه و فصل خصومات و مرافعات و دینیه در بلاد حلب را نیز داشته است. او راست :
1- الابواب الفصول در فقه. 2- التذکرة فی حقیقة الجوهر. 3- التقریب در اصول فقه. 4- الرد علی بن الحسن البصری فی نقض الشافی. 5- المراسم العلویه والاحکام النبویه در فقه. 6- المقنع فی المذهب.
وفات وی در سال 463 هَ. ق. در قریه خسروآباد شاهی در چهارفرسخی تبریز روی داد و در همانجا مدفون است که در زبان اهل محل به شیخ سلار معروف است. ( از ریحانة الادب ج 2 ص 210 ).

فرهنگ فارسی

ابو یعلی حمزه بن عبدالعزیز الدیلمی ملقب بسلار از فقهای امامیه است .

پیشنهاد کاربران

بپرس