سماع صوفی

[ویکی فقه] «سماع» - که نوعاً در قالب رقص، موسیقی، شعر و آواز است - در نزد تمامی اهل تصوف و عرفان، مورد تأیید نمی‏ باشد.
برخی از اهل تصوف، با تمسک به بعضی از آیات قرآن کریم - که مشتقات واژه سمع در آن به کار رفته - به دنبال مستمسکی برای تأیید این موضوع می‏ باشند.
عده‏ای دیگر این موضوع را به رقص و سماع رسول خدا صلی الله علیه وآله مستند ساخته‏اند.

کارهای خلاف شرع برخی از صوفیه
گروهی از صوفیان، سماع را علاوه بر آواز خوانی، رقص و پایکوبی با ویژگی‏های دیگری چون رقص در میان زنان نامحرم، خواندن شعر به جای قرآن در مجالس در سماع، آمیختن سماع با میگساری، سماع با پسران نوجوان و زیبا و گاهی با بعضی گناهان دیگر مختلط کرده‏اند.

اعتقادات برخی از صوفیه بر سماع
برخی از اهل تصوف معتقدند سماع به دلیل آنکه مبتدیان سلوک را از پراکندگی غفلت نجات می‏دهد، امری جایز و رواست. گروهی دیگر نیز برآنند که سماع هیجانات، تمایلات، حسرت‏ها، آرزوها و ناکامی‏های انسان را آشکار می‏سازد و با صرف انرژی‏های روحی و مغزی - که در سماع تجلی می‏یابد - کم‏کم فرو می‏نشیند و این آرامش برای سالک ضروری و حتمی است. پاره‏ای دیگر از صوفیان منشأ این مسأله را امری مقدس قلمداد می‏کنند و معتقدند سماع رقص نیست؛ بلکه حالتی است که انسان از هستی خویش می‏گذرد و سر و پا گم کرده و بیهوش و محو می شود.

حال و هوای سالک در سماع
...