سمنو

سَمَنو
خوردنی شیرین ایرانی و از اجزای سفرۀ هفت سین، فراهم آمده از شیرۀ جوانۀ گندم و آرد. گندم پاک کردۀ سالم را دو روز در دیگ آب سرد می گذارند و هر روز آب آن را عوض می کنند. در روز سوم گندم را در آب کش می ریزند و روی آن را با پارچه ای می گیرند تا نور بر آن نیفتد. تا جوانه زدن گندم روزی دو ـ سه بار آن را زیر آب سرد می گیرند. گندم جوانه بسته آن است که نیشی سفیدسبز بر سر و ریشه ای دو تاره در بن دارد. جوانۀ گندم را چندین بار آب به آب می شویند و سپس می کوبند یا در چرخ گوشت چرخ می کنند. شیرۀ به دست آمده را در آب حل می کنند و مایه را پس از گذراندن از صافی ای با شبکه هایی بسیار ریز (ترجیحاً کیسۀ ململ) دوباره با آب مخلوط می کنند سپس مخلوط آن را روی آتش می گذارند و هم می زنندتا بدان حد که آب آن بخار شود. شیرینی سمنو از شیرۀ جوانۀ گندم است. از آن جا که پخت سمنو زحمت فراوان داشت، گروهی از زنان در تدارک شیرۀ جوانه و مقدمات دیگر آن و گروهی از مردان در هم زدن دیگ دست به دست می شدند (← سمنوپزان). سمنو از اجزای هفت سین و از مرسوم ترین نذرانه ها بوده است، به وجهی که حاجت مندان به شراکت، اقلامی، به ویژه بادام یا گردوی پوست ندریده، بدان می افزودند.