سمیهی

لغت نامه دهخدا

سمیهی. [ س ُم ْ می ها ] ( ع ص ، اِ ) دروغ باطل. سُمَیهاء. مثله و عفان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس