سنگ باباغوری ( Onyx ) یا عقیق سلیمانی نوعی سنگ یمانی[ ۱] chalcedony است که رگه دار باشد. بیشتر سنگ های باباغوری رگه هایی سفید و سیاه دارند. برخی از سنگ های باباغوری طبیعی هستند ولی بسیار از آن ها را با رنگ کردن و لکه دار کردن عقیق تولید می کنند. در قدیم از سنگ باباغوری مهرهٔ مدور سیاه و سفیدی درست می کردند به شکل و رنگ چشم گوسفند مرده که برای دفع چشم زخم بر کودکان آویخته یا گاه برای زینت استفاده می کردند. [ ۲]
سنگ باباغوری را معمولاً به صورت دامله ( گنبدی ) یا به صورت تیله می تراشند و همچنین برای تراش فرونقش intaglio و برجسته آذین cameo هم از آن استفاده می شود. یکی از کاربردهای سنگ باباغوری استفاده از آن به عنوان نگین در انگشتر مردانه است.
رنگ رگه های سنگ باباغوری سفید و سیاه است. به آن گونه که رگه های رنگی اش به جای سیاه، طیف هایی از قرمز هستند عقیق یمانی Sardonyx می گویند.
• غروانی: رنگ های درهم دارد و طول و عرض آن بلند و قطعه های بزرگی از آن یافت شده که از آن ظرف هایی ساخته اند.
• بقرانی: کمیاب ترین سنگ باباغوری است. خطوط آن مستقیم و بدون کجی امتداد دارد و صفحات آن از سه رنگ قرمز و مرجانی سفید و بلوری شفاف تشکیل شده که گاهی یک رنگ سیاه یا سبز یا زرد در بعض انواع آن وجود دارد و تمام رنگ های مذکور طبیعی است و آن که بجز سه رنگ اصلی داشته باشد کمتر یافت می شود.
• معرق: رگه های زیاد دارد. بیشتر آنچه در دست است از این نوع است. رگ های باریک موئین با رنگهای مختلط سیاه و قرمز و سفید و گاهی صورت درخت یا حیوان در آن دیده می شود.
• فارسی: به این خاطر که مردم ایران بیشتر به این نوع تمایل داشته اند فارسی نامیده شده است[ ۳] و این نوع از بقرانی کم بهاتر بوده و باباغوری حبشی در مرتبه پست تر از این است. [ ۴]
• بَسلی: نوعی سنگ باباغوری است که لایه بالا و پایین آن قرمز مایل به سیاه باشد و خطوط سفیدی فاصل میان آن دو لایه است. [ ۵]
نام باباغوری را به صورت باباقری، باباغری و باباقوری هم نوشته اند. [ ۲] باباغوری نوعی کوری است که در آن چشم، متورم و سیاه و سفید و کدر، به رنگ چشم گوسفند مرده، شود و کمی درشت تر یعنی بزرگ تر از حد عادی گردد. [ ۴] به سنگ باباغوری، عَقیق سلیمانی یا سنگ خلنگ یا قلنج[ ۳] نیز گفته اند. خلنگ در فارسی به معنی سیاه وسفید است. [ ۶] در عربی و در متون قدیمی تر فارسی به سنگ باباغوری، جَزْع نیز گفته اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسنگ باباغوری را معمولاً به صورت دامله ( گنبدی ) یا به صورت تیله می تراشند و همچنین برای تراش فرونقش intaglio و برجسته آذین cameo هم از آن استفاده می شود. یکی از کاربردهای سنگ باباغوری استفاده از آن به عنوان نگین در انگشتر مردانه است.
رنگ رگه های سنگ باباغوری سفید و سیاه است. به آن گونه که رگه های رنگی اش به جای سیاه، طیف هایی از قرمز هستند عقیق یمانی Sardonyx می گویند.
• غروانی: رنگ های درهم دارد و طول و عرض آن بلند و قطعه های بزرگی از آن یافت شده که از آن ظرف هایی ساخته اند.
• بقرانی: کمیاب ترین سنگ باباغوری است. خطوط آن مستقیم و بدون کجی امتداد دارد و صفحات آن از سه رنگ قرمز و مرجانی سفید و بلوری شفاف تشکیل شده که گاهی یک رنگ سیاه یا سبز یا زرد در بعض انواع آن وجود دارد و تمام رنگ های مذکور طبیعی است و آن که بجز سه رنگ اصلی داشته باشد کمتر یافت می شود.
• معرق: رگه های زیاد دارد. بیشتر آنچه در دست است از این نوع است. رگ های باریک موئین با رنگهای مختلط سیاه و قرمز و سفید و گاهی صورت درخت یا حیوان در آن دیده می شود.
• فارسی: به این خاطر که مردم ایران بیشتر به این نوع تمایل داشته اند فارسی نامیده شده است[ ۳] و این نوع از بقرانی کم بهاتر بوده و باباغوری حبشی در مرتبه پست تر از این است. [ ۴]
• بَسلی: نوعی سنگ باباغوری است که لایه بالا و پایین آن قرمز مایل به سیاه باشد و خطوط سفیدی فاصل میان آن دو لایه است. [ ۵]
نام باباغوری را به صورت باباقری، باباغری و باباقوری هم نوشته اند. [ ۲] باباغوری نوعی کوری است که در آن چشم، متورم و سیاه و سفید و کدر، به رنگ چشم گوسفند مرده، شود و کمی درشت تر یعنی بزرگ تر از حد عادی گردد. [ ۴] به سنگ باباغوری، عَقیق سلیمانی یا سنگ خلنگ یا قلنج[ ۳] نیز گفته اند. خلنگ در فارسی به معنی سیاه وسفید است. [ ۶] در عربی و در متون قدیمی تر فارسی به سنگ باباغوری، جَزْع نیز گفته اند.
wiki: سنگ باباغوری