سنگ نوردی یا صخره نوردی گونه ای فعالیت است که فرد با استفاده از طناب و ابزار فنی ویژه به بالا و پایین رفتن یا حرکت افقی بر روی صخره های طبیعی یا دیواره های سالنی می پردازد. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
سنگ نوردی شامل سه رشته است: بولدرینگ، سرطناب و سرعت.
صعود در مسیرهای بسیار کوتاه ( تا ۱۵ حرکت ) بروی تخته سنگ های کوتاه که لازمه ان استفاده از مهارت است. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی شود و در عوض از تشک های مخصوص به نام بولدرینگ پد ( bouldering pad ) استفاده می شود.
همانند بولدرینگ در طبیعت، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره، بالا می رود. حد مجاز ارتفاع صعود بولدرینگ سالن معمولاً در حدی است که پایین ترین بخش بدن نباید بیشتر از چهار متر از زمین فاصله بگیرد. حمایت با طناب انجام نمی شود و صعودکننده روی تشک می افتد. در رقابت های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با شمار مسیرهای کامل شده و شمار تلاش های لازم مشخص می شود.
سنگ نوردی در سالن های ورزشیindoor climbing که روی دیواره های مصنوعی صعود انجام می شود ( که نام رسمی آن sport climbing است ) در ابتدا تلاشی برای شبیه سازی سنگ نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشتهٔ ورزشی مستقلی تبدیل شد. دیواره های سنگ نوردی سالنی از جنس فایبرگلاس یا چوب هستند. گیره های مصنوعی به وسیلهٔ پیچ و مهره روی این دیواره ها نصب می شوند. این رشته هم اکنون زیر نظر «فدراسیون جهانی سنگنوردی اسپرت» IFSC فعالیت می کند.
سرطناب عمده ترین رشتهٔ سنگ نوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را بالا می رود و در هنگام صعود، طناب متصل به هارنس ( صندلی صعود ) را یک به یک در حمایت های میانی ( اسلینگ ) می اندازد. امتیاز فرد با شمار گیره هایی که گرفته است مشخص می شود. در صورت تساوی در دو شرکت کننده درگرفتن گیره ها ( در مرحله فینال ) امتیاز را با توجه به زمان به فرد صعود کننده می دهند. یعنی هر چه مدت زمان صعود کمتر باشد امتیاز بیشتری دارد. [ نیازمند منبع]
یک مسابقه سرطناب معمولا شامل مراحل زیر است[ ۴] :
الف ) مرحله مقدماتی، که باید بر روی دو مسیر غیرهمسان برای هر گروه شروع و دسته برگزار شود. هر دوی این مسیرها باید از درجه فنی یکسان و ویژگی های مشابهی برخوردار باشد و زمان صعود در این مرحله 1 دقیقه است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسنگ نوردی شامل سه رشته است: بولدرینگ، سرطناب و سرعت.
صعود در مسیرهای بسیار کوتاه ( تا ۱۵ حرکت ) بروی تخته سنگ های کوتاه که لازمه ان استفاده از مهارت است. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی شود و در عوض از تشک های مخصوص به نام بولدرینگ پد ( bouldering pad ) استفاده می شود.
همانند بولدرینگ در طبیعت، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره، بالا می رود. حد مجاز ارتفاع صعود بولدرینگ سالن معمولاً در حدی است که پایین ترین بخش بدن نباید بیشتر از چهار متر از زمین فاصله بگیرد. حمایت با طناب انجام نمی شود و صعودکننده روی تشک می افتد. در رقابت های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با شمار مسیرهای کامل شده و شمار تلاش های لازم مشخص می شود.
سنگ نوردی در سالن های ورزشیindoor climbing که روی دیواره های مصنوعی صعود انجام می شود ( که نام رسمی آن sport climbing است ) در ابتدا تلاشی برای شبیه سازی سنگ نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشتهٔ ورزشی مستقلی تبدیل شد. دیواره های سنگ نوردی سالنی از جنس فایبرگلاس یا چوب هستند. گیره های مصنوعی به وسیلهٔ پیچ و مهره روی این دیواره ها نصب می شوند. این رشته هم اکنون زیر نظر «فدراسیون جهانی سنگنوردی اسپرت» IFSC فعالیت می کند.
سرطناب عمده ترین رشتهٔ سنگ نوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را بالا می رود و در هنگام صعود، طناب متصل به هارنس ( صندلی صعود ) را یک به یک در حمایت های میانی ( اسلینگ ) می اندازد. امتیاز فرد با شمار گیره هایی که گرفته است مشخص می شود. در صورت تساوی در دو شرکت کننده درگرفتن گیره ها ( در مرحله فینال ) امتیاز را با توجه به زمان به فرد صعود کننده می دهند. یعنی هر چه مدت زمان صعود کمتر باشد امتیاز بیشتری دارد. [ نیازمند منبع]
یک مسابقه سرطناب معمولا شامل مراحل زیر است[ ۴] :
الف ) مرحله مقدماتی، که باید بر روی دو مسیر غیرهمسان برای هر گروه شروع و دسته برگزار شود. هر دوی این مسیرها باید از درجه فنی یکسان و ویژگی های مشابهی برخوردار باشد و زمان صعود در این مرحله 1 دقیقه است.
wiki: سنگ نوردی