سور مکی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] به سوره های نازل شده در مکه یا پیش از هجرت بر پیامبر سور مکی می گویند.
تعریف سور مکی به دلیل اختلاف در ضوابط مکی و مدنی مختلف خواهد بود که به طور اختصار بیان می شود:
← تعریف اول
برخی از ویژگی های سوره های مکی:۱. وجود کلمه « کلا » در آن ها.۲. سجده دار بودن سوره ها.۳. آغاز سوره با حروف مقطعه .۴. اشتمال بر قصص انبیا و امت های گذشته.۵. اشتمال بر خطاب «یاایهاالناس».۶. موجز بودن سوره ها.
اسامی سور مکی
سوره های مکی بنابر قول مشهور عبارتند از:حمد ؛ انعام ؛ اعراف ؛ یونس ؛ هود ؛ یوسف ؛ ابراهیم ؛ حجر ؛ نحل ؛ اسراء ؛ کهف ؛ مریم ؛ طه ؛ انبیاء ؛ مؤمنون ؛ فرقان ؛ شعراء ؛ نمل ؛ قصص ؛ عنکبوت ؛ روم ؛ لقمان ؛ سجده ؛ سبا ؛ فاطر ؛ یس ؛ صافات ؛ زمر ؛ غافر ؛ فصلت ؛ شوری ؛ زخرف ؛ دخان ؛ جاثیه ؛ احقاف ؛ ق ؛ ذاریات ؛ طور ؛ نجم ؛ قمر ؛ واقعه ؛ ملک ؛ حاقه ؛ معارج ؛ نوح ؛ جن ؛ مزمل ؛ مدثر ؛ قیامت ؛ مرسلات ؛ نبا ؛ نازعات ؛ عبس ؛ تکویر ؛ انفطار ؛ مطففین ؛ انشقاق ؛ بروج ؛ طارق ؛ اعلی ؛ غاشیه ؛ فجر ؛ بلد ؛ شمس ؛ لیل ؛ ضحی ؛ انشراح ؛ تین ؛ علق ؛ قدر ؛ عادیات ؛ قارعه ؛ تکاثر ؛ عصر ؛ همزه ؛ فیل ؛ قریش ؛ ماعون ؛ کوثر ؛ کافرون ؛ مسد ؛ اخلاص ؛ فلق ؛ ناس .

پیشنهاد کاربران

بپرس