سووشون

آزاد فارسی'>

دانشنامه آزاد فارسی

سووَشون
رمانی با زاویۀ دید بیرونی، نوشتۀ سیمین دانشور، به شیوۀ راوی دانای کل محدود (← راوی)، در ۱۳۴۸ ش. داستان که از دید زنی به نام زری روایت می شود، در بازنمایی دنیای زنان، اثری موفق به شمار می رود. تضادی که رمان براساس آن شکل گرفته است، دو وجه دارد: وجهی که بر تلاش بی نتیجۀ زری، برای حفظ آرامش خانه در دوره ای بحرانی متکی است؛ بخشی هم به مبارزۀ همسر او، یوسف، با بیگانگان و عوامل داخلی آن ها اختصاص دارد. همین بخش است که به رمان جنبه ای رمزی ـ سیاسی و اسطوره ای می بخشد. سووشون را آغازگر فصلی تازه در تاریخ داستان نویسی ایران دانسته اند. ترجمۀ انگلیسی این اثر به قلم محمدرضا قانون پرور منتشر شد (امریکا، ۱۹۹۰).

پیشنهاد کاربران

سووشون یعنی سوگ در مرگ سیاووش
در زبان ترکی اطراف سلطانیه و زنجان؛ بمعنای دشنام دهید، همدیگر را شماتت کنید.
سووشون یعنی سوگ سیاوش
سووشون به آئین عزاداری سیاوش گویند.
اثاری همچون این کتاب که واژه های ناب ایرانی بالاخص شیرازی در آن فراوان بچشم میاید. ای کاش غرهنگستان زبان فارسی توجه بیشتری به این واژه ها داشته باشد که براستی فرهنگ گمشده ایرانی است
ناب ترین و اصیل ترین واژه ها و لغات را در فرهنگ و لهجه شیرین و اصیل ایل بهمئی گرمسیری بیابید .
من تحقیق کردم واژه های دست نخورده کهن آریایی . زنده باد حافظان فرهنگ و ادب و تمدن
سووشون در فرهنگ لر زبانان جنوب ایران که شامل شیراز و کهگلویه و بویراحمد و بختیاریهای خوزستان میشود یعنی تاریک و عزادار. لر زبانان بهمئی و بختیاریها سوشوهون تلفظ میکنند.
این که کلمه بومی شیرازی است که از اسم سیاووش گرفته شده است و به لفظ آنجا قرائت می شود و این به معنی عزا داری برای سیاوش نامدار فرزند کاووس شاه ایران که به نا حق کشته شد ( سر بریده شد ) و قبل از آن نیز به اتهامی که نامداریش به او زده بود برای اثبات حقانیت از گذر آتشین با اسب خود عبور کرد
سَووَشون - واژه اوستایی
سیاه ( سیا ) به اوستایی: سَیوَه ( سَو )
وَش: پسوند همانندی یا شباهت
وَشان >>> خودمونی شده >>> وَشون
( ( ان: در اینجا پسوند وابستگی و دارندگی است!
مانند: جانِ جانان، کاویان، ماهان، خوشخوشان! -
...
[مشاهده متن کامل]

اردشیر بابکان"اردشیر پسر بابک"، خسرو قبادان"خسرو پسر قباد" ) )
گونه دیگر سیاوش در اوستا: سیاوَرِشن
اصطلاحی شیرازی - سیاوشان، زاری کردن در سوگ سیاوش، تعزیه سیاوش، مراسمی در شیراز که در سوگ سیاوش انجام می شود.
رسمی که بر اساس روایات ملّی و افسانه ای برای یادبود قتلِ سیاوش، چهرۀ افسانه ای و اسطوره ای شاهنامه در ایران برپا می داشته اند.
این رسم در سده های اوّلیّه اسلامی در شهرهایی مثل بخارا برپا داشته می شده است.
این موضوع با کمک از کتابِ جویبار لحظه ها، نوشته: دکتر محمّدجعفر یاحقی برگرفته شده است!

بپرس