سیب زمینی خواران ( به هلندی: De Aardappeleters ) ( به انگلیسی: potato eaters ) یکی از اولین آثار برجستهٔ نقاش و طراح مشهور هلندی، ونسان ون گوگ است که در سال ۱۸۸۵ خلق شده است.
این اثر به این دلیل اهمیت زیادی دارد که نخستین تلاش و تجربهٔ ونسانِ سر تا پا شور و شوق بود، تا خود را به دنیای هنری اروپای اواخر قرن نوزدهم میلادی و دوران اوج امپرسیونیسم اثبات کند. تلاشی که پس از پنج سال مطالعه و خلق ده ها طرح و الگو و آثار مشابه، همچون اثر نیمه تمام حفاران سیب زمینی در ۱۸۸۳، این بار به نتیجه رسید. [ ۱]
ون گوگ این اثر را در پاسخ به کمک ها و حمایت های برادرش تئو به عنوان یک شاهکار هنری برای او فرستاد. اما این اثر که تمام امیدها و آرزوهای نقاش جوان در آن نهفته بود، خیلی کمتر از آن چیزی که انتظارش را داشت به موفقیت رسید. تابلو سیب زمینی خورها تا قبل از خودکشی ون گوگ در سال ۱۸۹۰ در هیچ نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشته نشد و علی رغم درخواست های مکرر وی از برادرش، تئو آن را به دوراند روئل دلال آثار هنری ای که دوست وی بود، نشان نداد.
ون گوگ در نامه ای که همراه این اثر برای برادرش فرستاد، در مورد سیب زمینی خورها گفته بود:
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان های متمدن را نشان بدهم. [ ۱]
در اینجا ما شاهدیم که ون گوگ زندگی ساده ای را می ستاید که اساسش رابطه مستقیم با طبیعت است، و همچنین در ارزش های بورژوازی و مدرنیتهٔ شهری تردید می کند.
سر مشق های هنری او شامل ژان فرانسیس میله که تصاویر شگفت انگیز او از روستاییان در آثار ون گوگ منعکس شده است و همچنین همشهری اورامبرانداست که این عصرانه محقر معمولی را در هاله ای از تقدیس پیچیده است.
چیزی که این تصویر را متمایز می کند سادگی تکنیک ون گوگ است که به اثر یک حالت ناپختگی می دهد و هم زمان به روستاییان یک حیات طبیعی پر جوش و خروش می بخشد و تمایل و شوق مهار نشدنی هنرمند را به موضوعش نشان می دهد.
دست و انگشتان زمخت، چهره های چروکیده برجسته، تاهای پر از چین لباس ها، تیرهای سقف که بیرون زده است، یک ساعت دیواری و یک نقاشی از به صلیب کشیدن مسیح، که بیشتر به نظر می رسد به دیوار کوبیده شده باشد تا اینکه آویزان شده باشد، همه چیز در تصویر منجر شده است - با وجود آرامش این صحنه، کارگران خسته که عصرانهٔ ساده خود را می خورند، حالتی نورانی دارند. نشان های دستخوش هیجان ون گوگ که شور و اشتیاق بی وصف او را القا می کند، حضور فیزیکی پر رنگ روستاییان را تقویت می کند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اثر به این دلیل اهمیت زیادی دارد که نخستین تلاش و تجربهٔ ونسانِ سر تا پا شور و شوق بود، تا خود را به دنیای هنری اروپای اواخر قرن نوزدهم میلادی و دوران اوج امپرسیونیسم اثبات کند. تلاشی که پس از پنج سال مطالعه و خلق ده ها طرح و الگو و آثار مشابه، همچون اثر نیمه تمام حفاران سیب زمینی در ۱۸۸۳، این بار به نتیجه رسید. [ ۱]
ون گوگ این اثر را در پاسخ به کمک ها و حمایت های برادرش تئو به عنوان یک شاهکار هنری برای او فرستاد. اما این اثر که تمام امیدها و آرزوهای نقاش جوان در آن نهفته بود، خیلی کمتر از آن چیزی که انتظارش را داشت به موفقیت رسید. تابلو سیب زمینی خورها تا قبل از خودکشی ون گوگ در سال ۱۸۹۰ در هیچ نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشته نشد و علی رغم درخواست های مکرر وی از برادرش، تئو آن را به دوراند روئل دلال آثار هنری ای که دوست وی بود، نشان نداد.
ون گوگ در نامه ای که همراه این اثر برای برادرش فرستاد، در مورد سیب زمینی خورها گفته بود:
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان های متمدن را نشان بدهم. [ ۱]
در اینجا ما شاهدیم که ون گوگ زندگی ساده ای را می ستاید که اساسش رابطه مستقیم با طبیعت است، و همچنین در ارزش های بورژوازی و مدرنیتهٔ شهری تردید می کند.
سر مشق های هنری او شامل ژان فرانسیس میله که تصاویر شگفت انگیز او از روستاییان در آثار ون گوگ منعکس شده است و همچنین همشهری اورامبرانداست که این عصرانه محقر معمولی را در هاله ای از تقدیس پیچیده است.
چیزی که این تصویر را متمایز می کند سادگی تکنیک ون گوگ است که به اثر یک حالت ناپختگی می دهد و هم زمان به روستاییان یک حیات طبیعی پر جوش و خروش می بخشد و تمایل و شوق مهار نشدنی هنرمند را به موضوعش نشان می دهد.
دست و انگشتان زمخت، چهره های چروکیده برجسته، تاهای پر از چین لباس ها، تیرهای سقف که بیرون زده است، یک ساعت دیواری و یک نقاشی از به صلیب کشیدن مسیح، که بیشتر به نظر می رسد به دیوار کوبیده شده باشد تا اینکه آویزان شده باشد، همه چیز در تصویر منجر شده است - با وجود آرامش این صحنه، کارگران خسته که عصرانهٔ ساده خود را می خورند، حالتی نورانی دارند. نشان های دستخوش هیجان ون گوگ که شور و اشتیاق بی وصف او را القا می کند، حضور فیزیکی پر رنگ روستاییان را تقویت می کند. [ ۱]
wiki: سیب زمینی خورها