[ویکی شیعه] سید عَبْدُالاَعْلی موسوی سبزواری،(۱۳۲۸ - ۱۴۱۴ق) مرجع تقلید و مفسر شیعه در قرن پانزدهم. او پس از وفات آیت الله خویی در ۱۴۱۳ق، مدت کوتاهی عهده دار ریاست حوزه علمیه نجف بود. کتاب تفسیری مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن و کتاب فقهی مهذب الاحکام فی بیان الحلال و الحرام از آثار برجسته او است. برخی معتقدند وی توسط رژیم بعث عراق مسموم و شهید شده است.
سید عبدالاعلی در ۱۸ ذی الحجه ۱۳۲۸ق در سبزوار به دنیا آمد. مقدمات ادبیات عرب و فقه و اصول و... را از پدر و عمویش، آیت الله سید عبدالله برهان (م ۱۳۸۴ق) فراگرفت. او تا ۱۴ سالگی در زادگاه خود به تحصیل مقدمات علوم اسلامی و عربی پرداخت.
در سال ۱۳۴۲ق به مشهد رفت و در آنجا نزد عبدالجواد ادیب نیشابوری (م ۱۳۴۴ق)، میرزا عسکر شهیدی، معروف به ‹‹آقا بزرگ حکیم›› (م ۱۳۵۴ق)، سیدمحمّد عصّار لواسانی (م ۱۳۵۶ق) و علی اکبر نهاوندی (م ۱۳۶۹ق) شاگردی کرد.
سید عبدالاعلی در ۱۸ ذی الحجه ۱۳۲۸ق در سبزوار به دنیا آمد. مقدمات ادبیات عرب و فقه و اصول و... را از پدر و عمویش، آیت الله سید عبدالله برهان (م ۱۳۸۴ق) فراگرفت. او تا ۱۴ سالگی در زادگاه خود به تحصیل مقدمات علوم اسلامی و عربی پرداخت.
در سال ۱۳۴۲ق به مشهد رفت و در آنجا نزد عبدالجواد ادیب نیشابوری (م ۱۳۴۴ق)، میرزا عسکر شهیدی، معروف به ‹‹آقا بزرگ حکیم›› (م ۱۳۵۴ق)، سیدمحمّد عصّار لواسانی (م ۱۳۵۶ق) و علی اکبر نهاوندی (م ۱۳۶۹ق) شاگردی کرد.
wikishia: سید_عبدالاعلی_سبزواری