[ویکی فقه] سید علی نقی اصفهانی آل محمد دیباج محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ و جد مرحوم فیض الاسلام است. معروف به «فیض الاسلام» از عالمان و نویسندگان پر تلاش سده اخیر است. او در سال (۱۲۸۳ ش) در «سده» ( خمینی شهر کنونی.) اصفهان در خانه علم و تقوا و جهاد به دنیا آمد. طبق شجره نامه موجود، ایشان اربعینی بوده یعنی چهل پشت پدری اش به امام علی ـ علیه السلام ـ می رسد که همه از عالمان و مجتهدان عصر خود بوده اند. وی از پنج سالگی تحصیل را آغاز کرد و در جوانی از محضر مراجع و بزرگان جهان تشیع بهره وافر برد. وی صاحب اجازات اجتهاد و روایی ارزشمند از مراجع و محدثان عالی مقام گردید و در راستای تلاش و جهاد علمی خود، سه کتاب عظیم و مقدس؛ قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه را ترجمه و شرح نمود. این کار وی موجب آشنایی عموم مردم فارسی زبان با این سه کتاب پر ارج شد، به خصوص کتاب شریف نهج البلاغه که تا آن زمان فاقد شرح و ترجمه کامل فارسی بود.فیض الاسلام پس از بازگشت از نجف اشرف در تهران ماندگار شد و به کار نشر و تبلیغ حقایق دینی پرداخت و علاوه بر تلاش علمی و قلمی، در کنار روحانیت متعهد و انقلابی، به بیدارگری پرداخت و به همین جهت مدتی گرفتار زندان ( شجره نامه خود نگاشت وی در پایان جزء اول ترجمه و شرح بر نهج البلاغه به خط طاهر خوشنویس آمده است) رژیم طاغوت گردید. زندگی سراسر افتخار وی در سوم شعبان (۱۴۰۵ هـ . ق) مطابق با (۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۴ هـ. ش) به سرآمد و پیکر مطهر او در تهران، بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فرا گرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد ـ علیهم السلام ـ و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف، هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ سپری می کرد.سید علی نقی جوان، با تلاش و جدیت فراوان، به ویژه در نجف اشرف دانش و معنویت را از محضر استادان بزرگی چون آیة الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ علی اکبر نهاوندی و شیخ عباس قمی خوشه چینی کرد و در همان جا موفق به نگارش کتاب «الافاضات الغرویه فی الاصول الفقهیه» در دو جلد، شد. از کارهای بزرگ علمی و فرهنگی وی چنین بر می آید که در اغلب علوم دینی متبحر و صاحب نظر بوده و این حقیقت روشن از لابلای آثار وی مشاهده می شود.
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فرا گرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد ـ علیهم السلام ـ و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف، هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ سپری می کرد.سید علی نقی جوان، با تلاش و جدیت فراوان، به ویژه در نجف اشرف دانش و معنویت را از محضر استادان بزرگی چون آیة الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ علی اکبر نهاوندی و شیخ عباس قمی خوشه چینی کرد و در همان جا موفق به نگارش کتاب «الافاضات الغرویه فی الاصول الفقهیه» در دو جلد، شد. از کارهای بزرگ علمی و فرهنگی وی چنین بر می آید که در اغلب علوم دینی متبحر و صاحب نظر بوده و این حقیقت روشن از لابلای آثار وی مشاهده می شود.
[ویکی شیعه] سید علی نقی فِیضُ الاسلام (۱۲۸۴-۱۳۶۴ش)، روحانی شیعی و مترجم متون اسلامی. ترجمه و شرح نهج البلاغه او به زبان فارسی اثر مشهور اوست. وی قرآن مجید و صحیفه سجادیه را نیز به زبان فارسی ترجمه کرده است.
علی نقی حسینی دیباجی در سال ۱۲۸۴ش در خمینی شهر اصفهان به دنیا آمد. نسب پدر و مادر او به محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق (ع) می رسید. پدرش، سید محمد، اهل علم بود. مادر او، حیات سلطان نیز زنی عالمه بود و سید غیاث الدین، برادر فیض الاسلام، مقدمات علوم دینی را از مادرش فراگرفته بود.
فیض الاسلام از پنج سالگی مقدمات علوم حوزوی را نزد برادر بزرگ خود، سید غیاث الدین آموخت. بعدها به تشویق برادر، راهی اصفهان شد و پس از فراگیری بخشی از علوم اسلامی در این شهر، به مشهد رفت و در آنجا، محضر شیخ علی اکبر نهاوندی را درک کرد. سپس به نجف رفت و در این شهر، در درس سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی، شیخ محمدکاظم شیرازی و حاج شیخ عباس قمی حاضر شد.
علی نقی حسینی دیباجی در سال ۱۲۸۴ش در خمینی شهر اصفهان به دنیا آمد. نسب پدر و مادر او به محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق (ع) می رسید. پدرش، سید محمد، اهل علم بود. مادر او، حیات سلطان نیز زنی عالمه بود و سید غیاث الدین، برادر فیض الاسلام، مقدمات علوم دینی را از مادرش فراگرفته بود.
فیض الاسلام از پنج سالگی مقدمات علوم حوزوی را نزد برادر بزرگ خود، سید غیاث الدین آموخت. بعدها به تشویق برادر، راهی اصفهان شد و پس از فراگیری بخشی از علوم اسلامی در این شهر، به مشهد رفت و در آنجا، محضر شیخ علی اکبر نهاوندی را درک کرد. سپس به نجف رفت و در این شهر، در درس سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی، شیخ محمدکاظم شیرازی و حاج شیخ عباس قمی حاضر شد.
wikishia: سید_علی_نقی_فیض_الاسلام
[ویکی فقه] سید علی نقی اصفهانی آل محمد دیباج محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ و جد مرحوم فیض الاسلام است.
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فرا گرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد ـ علیهم السلام ـ و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف، هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ سپری می کرد.سید علی نقی جوان، با تلاش و جدیت فراوان، به ویژه در نجف اشرف دانش و معنویت را از محضر استادان بزرگی چون آیة الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ علی اکبر نهاوندی و شیخ عباس قمی خوشه چینی کرد و در همان جا موفق به نگارش کتاب «الافاضات الغرویه فی الاصول الفقهیه» در دو جلد، شد. از کارهای بزرگ علمی و فرهنگی وی چنین بر می آید که در اغلب علوم دینی متبحر و صاحب نظر بوده و این حقیقت روشن از لابلای آثار وی مشاهده می شود.
استادان
۱. آقا سید ابوالحسن اصفهانی۲. حاج شیخ عباس قمی۳. شیخ آقا ضیاء الدین عراقی.۴. شیخ محمد کاظم شیرازی.۵. حاج شیخ علی اکبر نهاوندی
اجازه اجتهاد و روایت
آقا سید علی نقی در سال (۱۳۵۲ هـ . ق) در حالی که حدود سی سال داشت، آن چنان مدارج علمی و معنوی را طی نمود که از مراجع بزرگ عالم تشیع آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ محمد کاظم شیرازی گواهی اجتهاد گرفت. او در سال (۱۳۵۵ هـ . ق) از شیخ علی اکبر نهاوندی در مشهد مقدس اجازه روایی دریافت نمود و همان اجازه را در سال بعد، در نجف اشرف به خاتم المحدثین شیخ عباس قمی نشان داد. و از محضر ایشان نیز مفتخر به دریافت اجازه روایی گردید. وی متن اجازات خود را در صفحات پایانی ترجمه و شرح نهج البلاغه، به چاپ رسانده است.شخصیت علمی و معنوی آقا سید علینقی در همان سال ها شکوفا شد و مشایخ اجازه، وی را با القاب و اوصاف بسیار بلند توصیف کردند.مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی در بخشی از اجازه خود آورده است:«العالم الفاضل، السید الجلیل النبیل، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول، الصفی الزکی ...»و یا مرحوم شیخ محمد کاظم شیرازی وی را به «العالم العلام و الفاضل المهذب الفهام صفوه الاعلام و عمده ملاذ الاسلام، التقی الزکی و الصفی ...» ملقب می کند. آقا ضیاءالدین عراقی نیز، وی را چنین توصیف می کند:«العالم العامل السید السند و الرکن المعتمد التقی و الزکی، افتخار المجتهدین، استاد المحققین، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول غواص بحار العلوم علی العموم و رکن الاسلام و المسلمین و زبده الفقهاء الراشدین، العالم الجلیل و مولانا النبیل ... .»
آثار
...
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فرا گرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد ـ علیهم السلام ـ و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف، هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ سپری می کرد.سید علی نقی جوان، با تلاش و جدیت فراوان، به ویژه در نجف اشرف دانش و معنویت را از محضر استادان بزرگی چون آیة الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ علی اکبر نهاوندی و شیخ عباس قمی خوشه چینی کرد و در همان جا موفق به نگارش کتاب «الافاضات الغرویه فی الاصول الفقهیه» در دو جلد، شد. از کارهای بزرگ علمی و فرهنگی وی چنین بر می آید که در اغلب علوم دینی متبحر و صاحب نظر بوده و این حقیقت روشن از لابلای آثار وی مشاهده می شود.
استادان
۱. آقا سید ابوالحسن اصفهانی۲. حاج شیخ عباس قمی۳. شیخ آقا ضیاء الدین عراقی.۴. شیخ محمد کاظم شیرازی.۵. حاج شیخ علی اکبر نهاوندی
اجازه اجتهاد و روایت
آقا سید علی نقی در سال (۱۳۵۲ هـ . ق) در حالی که حدود سی سال داشت، آن چنان مدارج علمی و معنوی را طی نمود که از مراجع بزرگ عالم تشیع آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ محمد کاظم شیرازی گواهی اجتهاد گرفت. او در سال (۱۳۵۵ هـ . ق) از شیخ علی اکبر نهاوندی در مشهد مقدس اجازه روایی دریافت نمود و همان اجازه را در سال بعد، در نجف اشرف به خاتم المحدثین شیخ عباس قمی نشان داد. و از محضر ایشان نیز مفتخر به دریافت اجازه روایی گردید. وی متن اجازات خود را در صفحات پایانی ترجمه و شرح نهج البلاغه، به چاپ رسانده است.شخصیت علمی و معنوی آقا سید علینقی در همان سال ها شکوفا شد و مشایخ اجازه، وی را با القاب و اوصاف بسیار بلند توصیف کردند.مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی در بخشی از اجازه خود آورده است:«العالم الفاضل، السید الجلیل النبیل، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول، الصفی الزکی ...»و یا مرحوم شیخ محمد کاظم شیرازی وی را به «العالم العلام و الفاضل المهذب الفهام صفوه الاعلام و عمده ملاذ الاسلام، التقی الزکی و الصفی ...» ملقب می کند. آقا ضیاءالدین عراقی نیز، وی را چنین توصیف می کند:«العالم العامل السید السند و الرکن المعتمد التقی و الزکی، افتخار المجتهدین، استاد المحققین، جامع المعقول و المنقول، حاوی الفروع و الاصول غواص بحار العلوم علی العموم و رکن الاسلام و المسلمین و زبده الفقهاء الراشدین، العالم الجلیل و مولانا النبیل ... .»
آثار
...
wikifeqh: آیت_الله_سید_علی_نقی_فیض _الاسلام