سید محمد باقر شفتی

[ویکی اهل البیت] حاج سید محمدباقر شفتی، معروف به «حجت الاسلام» از بزرگترین و بانفوذترین عالمان ایران در قرنهای دوازدهم و سیزدهم هجری بود.
سید محمدنقی از نوادگان امام موسی بن جعفر علیه السلام بود و راهنمایی دین باوران روستای چرزهرا بر عهده داشت.
خانه گلین این کشاور نیک نهاد در 1175 ق. با تولد نوزادی که محمدباقر نام گرفت، در نور و شادمانی فرو رفت. محمدباقر اندک اندک بالید و توانست درس زندگی و کمال از پدر فراگیرد، بهره گیری از محضر پدر سال ها به درازا کشید و حتی پس از هجرت 1182 ق. نیز ادامه یافت. در این سال سید محمدنقی همراه خانواده اش رهسپار شفت شد تا خواسته برخی از مؤمنان آن دیار را اجابت کند و راهنمای آنان باشد.
این هجرت نه تنها برای مردم شفت بلکه برای سید محمدباقر نیز پربار و مبارک بود؛ او در این شهر از محضر دانشوران بهره گرفته، سرانجام خود را از آموزش های آنان بی نیاز احساس کرد و رهسپار عراق شد.
در غروب یکی از روزهای سال 1192 ق. فرزند تهیدست چرزه به کربلا رسید و در جمع شاگردان حضرت سید علی طباطبایی جای گرفت. زندگی در حریم سالار شهیدان یک سال به درازا کشید. محمدباقر در این مدت از پژوهش های پرارزش محقق برجسته شیعه حضرت وحید بهبهانی بهره برد و از حمایت های پیدا و پنهان استاد گرانقدرش سید علی طباطبایی برخوردار شد.
آن گوهرشناس گرانمایه بزودی ارج شاگردی که با کفش های پاره در درس حضور می یافت، بازشناخت و کسی را مأمور ساخت تا هر روز دو گرده نان برای ظهر و شام سید شفتی آماده سازد. 1193 هـ‍.ق سال دومین هجرت علمی دانش پژوه تهیدست شفت بود. او راه نجف پیش گرفت و خود را به امواج خروشان دریای بی پایان علوم حضرت سید مهدی طباطبایی بروجردی سپرد، دانشور پارسای نجف با نگاه نافذ خویش مروارید یگانه چرزه را بازشناخت و باران عنایتش را بر سر وی فرو بارید. البته سید محمدباقر تنها به درس آن مرجع پرهیزگار بسنده نکرد و از اندوخته های گرانقدر دیگر دانشوران آن سامان نیز بهره برد. بزرگانی که بی تردید باید حضرت شیخ جعفر کاشف الغطاء را در شمار آنان جای داد.
نجف نیز معنویت و دانش ارمغان دیگری نیز به سید بخشید. ارمغان گران بهایی که تا پایان عمر در کنار سید باقی ماند. این هدیه پرارج محمدابراهیم کلباسی بود. دانشجوی سخت کوش چرزه در محفل درس علامه بحرالعلوم با این دانش پژوه پرهیزگار آشنا شد. و او را رازدار گنجینه اسرار خویش ساخت.
هر چند تاریخ از ثبت گفتگوها و آمد و شدهای این دوستان صمیمی خودداری کرده است اما تنها خاطره بازمانده از آن روزها می تواند نشان دهنده زندگی سید دانشجویان شفت در نجف باشد:

[ویکی فقه] سیدمحمدباقر شَفتی، معروف به «حجه الاسلام » از بزرگترین و منتفذترین علمای ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری است.
سید محمد نقی از نوادگان امام موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ بود و راهنمایی دین باوران روستای چرزه را بر عهده داشت خانه گلین این کشاور نیک نهاد در ۱۱۷۵ ق. با تولد نوزادی، که محمد باقر نام گرفت، در نور و شادمانی فرو رفت.محمد باقر اندک اندک بالید و توانست درس زندگی و کمال از پدر فراگیرد، بهره گیری از محضر پدر سالها به درازا کشید و حتی پس از هجرت ۱۱۸۲ ق. نیز ادامه یافت. در این سال سید محمد نقی همراه خانواده اش رهسپار شفت شد تا خواسته برخی از مؤمنان آن دیار را اجابت کند و راهنمای آنان باشد. این هجرت نه تنها برای مردم شفت بلکه برای سید محمد باقر نیز پربار و مبارک بود؛ او در این شهر از محضر دانشوران بهره گرفته، سرانجام خود را از آموزشهای آنان بی نیاز احساس کرد و رهسپار عراق شد.

[ویکی فقه] سیدمحمدباقر شفتی (ابهام زدایی). سیدمحمدباقر شفتی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • سیدمحمدباقر بن سیدمحمدنقی شفتی بیدآبادی اصفهانی، معروف به «حجةالاسلام » از بزرگترین و منتفذترین علمای ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری• سیدمحمدباقر بن محمد موسوی شفتی اصفهانی، از نوادگان سیّدمحمّدباقر حجّةالاسلام شفتی، از متخصصین فن چاپ در اصفهان
...