سیل عرم

[ویکی شیعه] سیل عَرِم سیل بزرگی که به عنوان عذاب الهی بر قوم سبأ در یمن نازل شد. آیه ۱۶ سوره سبا به ماجرای سیل عرم اشاره کرده است. برخی معتقدند آن ها سد بزرگی را به نام «عرم»، جهت آبیاری مزراع و باغ های خود درست کرده بودند که باعث آبادی شهر شده بود. بنا بر عقیده مفسران، سد عرم پس از آنکه مردم، خداوند و پیامبران را انکار و تکذیب کردند، خراب شد و سیل بزرگی سرگرفت که منجر به ویران شدن شهر شد. به عقیده برخی، آثار تاریخی واقعه سیل عرم، به دست باستان شناسان، کشف و مورد تأیید قرار گرفته است.
سیل عَرِم، سیل بزرگی که در شهر مَأرَب (یمن)، بر اثر خراب شدن سد، اتفاق افتاد و منجر به ویران شدن شهر، باغ های میوه و مزارع شد. برخی معتقدند در این شهر قوم سبأ زندگی می کردند. به باور مسعودی، سرزمین سبأ دارای باغ های زیبا و آبادی ها و نعمت های فراوان بود. این نعمت ها به واسطه استفاده از آب سد بود و مردم شهر این سد بزرگ و تاریخی را تقریبا به اندازه ۲۲ کیلومتر در ۲۲ کیلومتر، ساختند. این سد به مَأرَب یا عرم معروف بود. برخی ساخت بنای این سد را به لقمان بن عاد بن عاد یا ملکه بلقیس یا پدر و پسری از پادشاهان سبا نسبت داده اند. بر پایه برخی گزارش ها، سیل عرم در سال ۴۴۷ تا ۴۵۰ میلادی یا ۴۰۰ سال از قبل اسلام یا قرن ششم میلادی رخ داده است. همچنین به باور برخی مردم شهر، پیش از سیل متفرق شدند و به عراق، شام و یثرب مهاجرت کردند.
درباره معنا و مصداق واژه عرم اختلاف شده که خلاصه آن بدین شرح است:

سِیلِ عَرِم
در قرآن سیلی که دراثر شکستن سدّ مأْرِب جاری شد. یک بار در قرآن به آن اشاره شده است. (سبأ، ۱۶). سبب وقوع این سیل ناسپاسی مردم سبأ یاد شده (آیۀ پیشین). بنابر روایتی از امام صادق (ع) عرم موش هایی بودند که سد را سوراخ کردند. به موجب احادیث و تفاسیر این سد را ملکۀ سبا، بلقیس، در میان دو کوه از سنگ و قیر بنا و شکاف هایی در آن ایجاد کرد که آب مورد نیاز مردم از آن خارج می شد. به سبب ناسپاسی مردم خداوند موش هایی فرستاد که سد را سوراخ کردند و سیل همه جا را دربرگرفت.