سینمای کلمبیا

سینمای کلمبیا به صنعت فیلم در کشور کلمبیا اشاره دارد. سینمای کلمبیا در سال ۱۸۹۷ آغاز به کار کرد و اوایل شامل فیلم های صامت، انیمیشنی و بعضاً آثاری بین المللی می شد. پشتیبانی دولت شامل حمایت هایش در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی برای توسعه شرکت دولتی توسعهٔ سینماتوگرافی ( به اسپانیولی: Compañia de Fo mento Cine matográfico یا به طور خلاصهً: FOCINE ) ، به تولید برخی از فیلم ها کمک کرد لیکن تلاش برای حفظ خود به لحاظ مالی قابل قبول مبود. FOCINE نهایتاً در سال ۱۹۹۳ نابود شد. در سال ۱۹۹۷ کنگره کلمبیا قانون ۳۹۷ ماده ۴۶ معروف به قانون کلی فرهنگ را با هدف حمایت از توسعه صنعت سینمای کلمبیا تصویب کرد و به ایجاد یک صندوق حمایتی و تبلیغاتی به نام Corporación PROIMAGENES en Movimiento همت گماشت. [ ۵] در سال ۲۰۰۳ کنگره همچنین قانون سینما را تصویب کرد که به بازسازی صنعت سینما در کلمبیا کمک کرد.
سابقه سینمای کلمبیا در سال ۱۸۹۷ آغاز شد، زمانی که اولین سینماتوگراف در کشور، دو سال پس از اختراع سینما توسط برادران لومیر ( آگوستو و لوئیز ) در پاریس، وارد کشور شد. در ابتدا ابداع جدید وارد بندر کُلُن ( در کشور پانامای امروزی که آن زمان جزئی از کلمبیا بود ) و سپس بارانکیلا، بوکارامانگا و نهایتاً بوگوتا شد. در اوت همان سال برای نخستین بار در یک سالن تئاتر ( که بعدها تخریب شده ) یک فیلم نمایشی روی صحنه رفت.
به زودی پس از معرفی فیلمبرداری در کلمبیا، کشور وارد جنگ داخلی شد که به عنوان جنگ هزار روزه منجر به تعلیق تمامی تولیدات سینمایی شد. اولین فیلم های ضبط شده معمولاً طبیعت و لحظات زندگی روزمرهٔ مردم کلمبیا را نشان می دهند. این فیلم های ابتدایی توسط برادران دی دومینیکو، که برای سالن المپیا در بوگوتا کار می کردند، ضبط شده است. برادران دومینیکو همچنین نخستین فیلم مستند خود با نام El drama del quince de Octubre ( به معنی: درام نیمهٔ اکتبر ) را منتشر کردند که به گرامیداشت صدمین سالگرد نبرد بویاکا و همچنین ترور سیاستمدار سرشناس، Rafael Uribe Uribe، به تصویر کشیده شد. بر سر تاریخ اولین انتشار این اثر اختلاف نظر وجود دارد. [ ۶]
در طول سال های اولیه تولید فیلم های سینمایی کلمبیا تقریباً موضوع فیلم ها به طور انحصاری طبیعت و زندگی روزمره مردم بود. تا آن که در سال ۱۹۲۲، اولین فیلم داستانی به نام ماریا ( هیچ نسخه ای از این فیلم وجود ندارد ) منتشر شد. این فیلم توسط مکسیمو کالوو اولمدو، مهاجر اسپانیایی که به عنوان توزیع کننده فیلم در پاناما کار می کرد، کارگردانی شد. او این فیلم را در شهر کالی و بر اساس رمانی از جرج اسحاق با نام ماریا کارگردانی و مدیریت می کرد. [ ۷]