شاهزاده حسین

شاهزاده حسین (گوراب). امامزاده شاهزاده حسین از نوادگان امام موسی کاظم است[ ۱] که مقبره اش در روستای گوراب واقع شده است. زائرین این امامزاده از تهران و کرج به این زیارتگاه مشرّف می شوند. بقعه متبرکه این بنای تاریخی با شماره ۹۶۸ در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۳ با شمارهٔ ثبت ۹۶۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۲] و قدمت آن به دوران دوره تیموریان می رسد. تنها عنصری که قدمت بنا را ثابت می کند، در چوبی منبت کاری شده بسیار زیبایی است که نقش گل های اسلیمی و کتیبه های خطوط عربی یک طرف آن را تزئین کرده است، این در چند سالی به سرقت رفته بود که توسط مأموران آگاهی و سازمان میراث فرهنگی هنگام خروج از مرز کشف و به جایگاه اصلی خود بازگردانده شد، در حال حاضر این در تاریخی به دلیل مسائل امنیتی در داخل حرم ایشان و در محفظه ای قابل رؤیت می باشد. بنای فعلی این زیارتگاه با آجر و کاشی و سنگ ساخته شده و گنبد جدید آن به رنگ طلایی در دل این روستا می درخشد. در حیاط بارگاه امامزاده شاهزاده حسین، درخت چنار کهن سالی ریشه در خاک دارد که جزء یکی از دو چنار کهن سال شاخص در ایران محسوب می شود.

شاهزاده حسین (همدان). امامزاده حسین یا شاهزاده حسین در همدان در ابتدای خیابان شهدا قرار دارد. این حرم از آثار ممتاز معماری شهر همدان به شمار می رود و گنبد آجری زیبایی بر بالای آن استوار است. ساختمان مقبره، شمالی و از یک ایوان کوچک، ورودی و دو حرم با پلان های صلیبی تشکیل شده است. نمای ورودی دو طبقه و در هر طبقه حجره هایی واقع شده و دارای رسمی بندی هایی در داخل طاق نما و ضریح چوبی نفیس و گنبدی مرتفع است.
با توجه به متن شجره نامه این محل مدفن امامزاده حسین یکی از نوادگان امام حسن مجتبی یا پسر امام حسن عسگری است. در این مقبره یکی از احفاد خواجه نصیرالدین طوسی و آباقاخان فرزند هلاکو خان، مغول نیز مدفون هستند. علاوه بر این تعدادی از رجال علم و ادب و همچنین سر شاه! سلطان حسین صفوی ۱۱۴۰ هجری قمری نیز در ایوان جنوبی دفن شده است. شواهد حاکی است که بنای امامزاده جدیدتر از دورهٔ صفویه نیست و در طول زمان دخل و تصرف هایی در آن صورت گرفته است. ای بقعه دارای حیاط دلبازی است که درخت توت کهنسالی در آن وجود دارد. [ ۱]

شاهزاده حسین (قزوین). شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
شاهزاده حسین
امامزادۀ مدفون در این بنا را برخی منابع، فرزند امام موسی (ع)، و برخی دیگر فرزند ۲سالۀ امام رضا (ع)، و برخی از احفاد جعفر طیّار دانسته اند. تاریخ ۸۰۶ ق بر ضریح نفیس امامزاده، از وجود بنایی عالی در قرون ۸ و ۹ ق نشان دارد؛ ظاهراً بنا پس از آن، رو به ویرانی نهاده، و سپس در دورۀ شاه صفی تجدید بنا شده است. امروزه بنای امامزاده در میانۀ صحنی قرار دارد، و ورودی ضلع شمالی صحن، سردر و هشتی را دربر می گیرد. ساختمان امامزاده در نمای روبه ورودی، صورتی متفاوت و پرتکلف دارد، و از الحاقات بعدی آن است. ایوان ستون دار میانۀ این ضلع، و هلالی ها و عناصر تزیینی بالای نمای آن، سلایق دورۀ قاجار را نشان می دهد. بر سردر ورودی صحن نیز هلالی ها و منارک های بالای نما دیده می شوند. در دورۀ پهلوی، بنای امامزاده مرمت، و کاشی کاری گنبد آن تجدید شد. نیز ← بقعه_شاهزاده_حسین

شاهزاده حسین (ورامین). بقعه ای واقع در شهر ورامین. نسب این امامزاده مشخص نیست و در کتاب های تاریخی و انساب یا در داخل بقعه نیز نشانه ای از آن به چشم نمی خورد. در بین اهالی به شاهزاده حسین مشهور است. بنای بقعه مربوط به دورۀ مغول و تنها اثر نفیس آن محراب است که قسمتی از کاشی کاری معرق آن باقی مانده است. روکاری بنا و گنبد آن کاهگلی و فاقد هرگونه تزئین است.