شبذ

لغت نامه دهخدا

شبذ. [ ش َ ب َ ] ( اِخ ) دهی است به ابیورد. از آن ده است حافظ رشیدالدین ابوبکر احمدبن ابوالمجد ابراهیم خالدی شبذی و نبیره او علامه شمس الدین ابراهیم بن محمد و پسرش علامه یحیی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس