شعله کار

لغت نامه دهخدا

شعله کار. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) آنکه آتش برافروزد. آتش افروز. شعله گر :
شعله کاران را به خاکستر قناعت کردن است
هر کجا عشق است دهقان سوختن هم حاصل است.
بیدل ( از آنندراج ).
و رجوع به شعله گر شود.

فرهنگ فارسی

آنکه آتش بر افروزد آتش افروز

پیشنهاد کاربران

بپرس