شفا ساز

لغت نامه دهخدا

شفاساز. [ ش ِ / ش َ ] ( نف مرکب ) شفاسازنده. نافع و سودمند و شفادهنده. ( ناظم الاطباء ) :
به دستان دوستان را کیسه پرداز
به زخمه زخم دلها را شفاساز.
نظامی.
|| دارویی که تندرستی آورد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

شفا سازنده نافع و سودمند و شفا دهنده .

پیشنهاد کاربران

بپرس