شهراه

لغت نامه دهخدا

شهراه. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) مخفف شاهراه. جاده ٔعام و جاده وسیع بزرگ. ( ناظم الاطباء ) :
دگر گوشت که شهراه کلامست
دلت زو با معانی تمامست.

ناصرخسرو.

شهراه مردمی است سبیل الرشاد تو
زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی.

سوزنی.

تا نبرّد تیغت اسماعیل را
تا کنی شهراه قعر نیل را.

( مثنوی ).

رجوع به شاهراه شود.

شهراه (بیرجند). شهراهنام روستایی است در دهستان شاخن از توابع بخش مرکزی شهرستان بیرجند، واقع در استان خراسان جنوبی[ ۱] که بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۸ نفر ( در ۱۱ خانوار ) [ ۲] و طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن زیر ۳ خانوار بوده است. [ ۳]

این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید