شهید ثانی، زین الدین (جَبَّع ۹۱۱ـ قسطنطنیه ۹۶۶ق)
فقیه امامی. پدرانش همه فقیه بودند. جد اعلای او، شیخ صالح بن مشرف، از شاگردان علامه حلی بود. او پدر صاحب معالم است. در بعلبک، دمشق و به ویژه در مصر (به مدت هجده سال) نزد استادان شیعه و سنی در رشته های تفسیر، حدیث، فقه، اصول فقه، کلام، فلسفه، طب، هیئت، ریاضیات، ادبیات، رجال و سایر علوم متداول آن عصر تحصیل کرد. از بسیاری عالمان شیعه و سنی حدیث نقل کرده است. از استادان او می توان از پدرش، علی بن عبدالعالی کرکی، شیخ علی میسی، شمس الدین محمد بن مکی، شمس الدین بن طولون دمشقی، نام برد. در بعلبک به پنج مذهب فقهی شیعه و سنی فتوا می داد و تدریس می کرد. در مجلس بحث او از پیروان همه مذاهب فقه اسلامی حاضر می شدند. سید نورالدین علی موسوی (پدر صاحب مدارک)، و حسین بن عبدالصمد (پدر شیخ بهایی) از شاگردان او بودند. سرانجام بر اثر سعایت بدخواهان و حاسدان، به اتهام ترویج مذهب تشیع از سوی شاه سلیمان عثمانی احضار شد؛ اما در بین راه به دست مأمور شاه به قتل رسید و سرش را به نزد سلطان بردند. او نخستین کس در امامیه است که در علم درایة الحدیث کتاب نوشته است. از آثارش: الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیه؛ روض الجنان فی شرح ارشاد الاذهان؛ مسالک الافهام الی شرایع الاسلام؛ تمهید القواعد الاصولیّه و العربیّه لتفریع فوائدالاحکام الشرعیه، منیة المرید فی آداب المفید و المستفید؛ منظومه فی النحو و رسالة فی عشرة علوم؛ اسرارالصلوۀ؛ غنیةالقاصدین فی معرفة اصطلاحات المحدثین.
فقیه امامی. پدرانش همه فقیه بودند. جد اعلای او، شیخ صالح بن مشرف، از شاگردان علامه حلی بود. او پدر صاحب معالم است. در بعلبک، دمشق و به ویژه در مصر (به مدت هجده سال) نزد استادان شیعه و سنی در رشته های تفسیر، حدیث، فقه، اصول فقه، کلام، فلسفه، طب، هیئت، ریاضیات، ادبیات، رجال و سایر علوم متداول آن عصر تحصیل کرد. از بسیاری عالمان شیعه و سنی حدیث نقل کرده است. از استادان او می توان از پدرش، علی بن عبدالعالی کرکی، شیخ علی میسی، شمس الدین محمد بن مکی، شمس الدین بن طولون دمشقی، نام برد. در بعلبک به پنج مذهب فقهی شیعه و سنی فتوا می داد و تدریس می کرد. در مجلس بحث او از پیروان همه مذاهب فقه اسلامی حاضر می شدند. سید نورالدین علی موسوی (پدر صاحب مدارک)، و حسین بن عبدالصمد (پدر شیخ بهایی) از شاگردان او بودند. سرانجام بر اثر سعایت بدخواهان و حاسدان، به اتهام ترویج مذهب تشیع از سوی شاه سلیمان عثمانی احضار شد؛ اما در بین راه به دست مأمور شاه به قتل رسید و سرش را به نزد سلطان بردند. او نخستین کس در امامیه است که در علم درایة الحدیث کتاب نوشته است. از آثارش: الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیه؛ روض الجنان فی شرح ارشاد الاذهان؛ مسالک الافهام الی شرایع الاسلام؛ تمهید القواعد الاصولیّه و العربیّه لتفریع فوائدالاحکام الشرعیه، منیة المرید فی آداب المفید و المستفید؛ منظومه فی النحو و رسالة فی عشرة علوم؛ اسرارالصلوۀ؛ غنیةالقاصدین فی معرفة اصطلاحات المحدثین.