شوخی

[ویکی فقه] سخن یا عملی که در مخاطب نوعی احساس دلپذیری ایجاد کند و او را بخنداند را شوخی گویند. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، تجارت و شهادات سخن گفته اند.
آیا دروغ گفتن از روی شوخی حرام است؟ مسئله دو صورت دارد: یکی آنکه در مقام شوخی و به قصد خنداندن دیگران، به صورت جدی از وقوع چیزی که واقع نشده خبر دهد، مانند آنکه در موقعیتی که فردی منتظر بازگشت مسافری است، کسی به دروغ، آمدن مسافرش را خبر می دهد تا او را بفریبد و حاضران را بخنداند. و دیگری آنکه سخنی را به قصد شوخی ادا کند، بدون آنکه قصد اخبار از واقع داشته باشد، حاضران نیز از این قصد وی آگاه باشند. صورت نخست، مصداق دروغ و حرام است؛ بر خلاف صورت دوم که نه مصداق دروغ و نه حرام است.
زیاده روی در شوخی، خلاف مروت
...

شوخی یا مِزاح ( از عربی ) به تمایل اشخاص به ارائه تجربیات شخصی که موجب خنده و تفریح می گردد، می گویند. مردم در اکثر سنین مایل به انجام شوخی هستند و اکثریت آن ها پس از شنیدن شوخی، لبخند زده و خوش حال می شوند. نوع شوخی و مزاح بسته به موقعیت جغرافیایی، فرهنگ، سطح تحصیلات و هوش متفاوت است. برای مثال، کودکان با مسائل کم اهمیت تر مثل دیدن خیمه شب بازی یا دیدن کارتون خوش حال می شوند اما برای آن ها در سنین بالاتر دیگر خنده دار نیست. [ ۱]
به توانایی درک یا بیان جنبه های طنزآمیز موقعیت ها و مسائل، «شوخ طبعی» می گویند و به چنین اشخاصی «شوخ طبع». [ ۲]