شگل

لغت نامه دهخدا

شگل. [ ش َ گ َ / ش َ گ ُ ] ( اِ ) طابع. مهر خرمن از ماده سیگلیوم . ( یادداشت مؤلف ). دَج. رجوع به دج شود.

شگل. [ ش ِ گ ِ ] ( اِ ) چداری کوچک که دو دست اسب و استر را بدان محکم بندند. ( برهان ). بخو. شکال. رجوع به شکال شود. || ریسمانی که بر پای گنجشگ بندند. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ).

فرهنگ فارسی

بخو شکال یا ریسمانی که بر پای گنجشگ بندند .

واژه نامه بختیاریکا

( شُگُل * ) عیش و نوش

پیشنهاد کاربران

shackle
شِگل:[اصطلاح صید ] حلقه ای فلزی جهت گذراندن طناب درون آن.

بپرس