[ویکی شیعه] شیخ اجازه یا مشایخ اجازه و یا مشیخه اجازه استاد یا استادانی که اجازه نقل روایات و کتاب های حدیثی را به دیگران می دادند. شیخ اجازه مقامی بود که همه راویان حدیث از آن برخوردار نبودند و کسی که آن را داشت، از نظر برخی رجالیان شیعه موثق و روایاتش پذیرفته است.
شیخ در زبان عربی به معنای کهن سال و پیر و جمع آن مشایخ، مشیخه و شیوخ است. به استاد و عالم به دلیل بزرگی سن آنان نسبت به شاگردان و زمانی که در تحصیل علم گذارنده اند، نیز شیخ گفته می شد. شیخ در اصطلاح حدیثی به راویانی گفته می شود که دیگران از آنان روایت شنیده یا نقل کرده اند.
اجازه ای که استاد برای نقل روایت و کتاب های حدیثی به شاگردان مورد اطمینان خود و یا دیگران می داد، اجازه روایت نام داشت. استادی که این اجازه را صادر می کرد، شیخ اجازه می نامیدند.
شیخ در زبان عربی به معنای کهن سال و پیر و جمع آن مشایخ، مشیخه و شیوخ است. به استاد و عالم به دلیل بزرگی سن آنان نسبت به شاگردان و زمانی که در تحصیل علم گذارنده اند، نیز شیخ گفته می شد. شیخ در اصطلاح حدیثی به راویانی گفته می شود که دیگران از آنان روایت شنیده یا نقل کرده اند.
اجازه ای که استاد برای نقل روایت و کتاب های حدیثی به شاگردان مورد اطمینان خود و یا دیگران می داد، اجازه روایت نام داشت. استادی که این اجازه را صادر می کرد، شیخ اجازه می نامیدند.
wikishia: شیخ_اجازه