شیر طلایی

شیر طلایی ( ایتالیایی: Leone d'Oro ) بزرگ ترین جایزه ای است که در جشنوارهٔ فیلم ونیز به یک فیلم داده می شود. این جایزه در سال ۱۹۴۹ توسط کمیته سازماندهی آغاز شد و اکنون به عنوان یکی از معتبرترین و برجسته ترین جوایز صنعت سینما شناخته می شود. در سال ۱۹۷۰ اهدای دومین شیر طلایی آغاز شد. این جایزهٔ افتخاری برای افرادی است که نقش مهمی در سینما داشته اند.
شیر طلایی در سال ۱۹۴۹ با عنوان «شیر طلایی سنت مارک» آغاز شد ( شیر بالداری که بر روی پرچم جمهوری ونیز نمایان است ) . پیش از آغاز اعطای شیر طلایی ( در سال های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۸ ) جایزه ای معادل آن با عنوان جایزهٔ بین المللی بزرگ ونیز ( Gran Premio Internazionale di Venezia ) اهدا می شد. قبل از آن، از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۲ بزرگ ترین جایزه، جام موسولینی ( Coppa Mussolini ) برای بهترین فیلم ایتالیایی و بهترین فیلم خارجی بود. بین سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۹ شیر طلایی اهدا نشد.
فیلم های زیر جوایز شیر طلایی یا جوایز اصلی جشنواره فیلم ونیز را دریافت کردند:[ ۱]
به چهارده فیلم فرانسوی شیر طلایی اهدا شده است که بیشتر از هر ملیتی دیگر است. قابل توجه است که جوایز شیر طلایی گرایش به مردان اروپایی دارد: ۳۳ تا از ۵۴ جایزه متعلق به مردان اروپایی بود ( شامل روسیه و اتحاد جماهیر شوروی ) . این گرایش به قبل از سال ۱۹۸۰ برمی گردد، قبل از این سال ۳ تا از ۲۱ جایزه متعلق به غیر اروپایی ها بود. از سال ۱۹۴۹ تنها چند زن موفق به دریافت شیر طلایی برای کارگردانی شدند. میرا نایر کارگردان هندی تبار، سوفیا کوپولا، مارگارته فون تروتا آلمانی، آنیس واردا بلژیکی، کلویی ژائو فیلمساز چینی تبار، آدری دیوان کارگردان فرانسوی - لبنانی و لورا پویترس کارگردان آمریکایی؛ تنها زنان فیلمسازی هستند که شیر طلایی را دریافت کردند و نکته قابل توجه این است که در دهه ۲۰۲۰ تا به امروز برای سه بار پیاپی زنان فیلمساز برنده این جایزه شدند. [ ۳] آمریکایی های بی شماری برنده جایزه افتخاری در جشنواره شدند، آنها تنها ۴ بار موفق به دریافت شیر طلایی شدند با جوایزی برای جان کاساوت و رابرت آلتمن ( در هر دو بار جوایز با برندگان دیگر به طور مشترک بود ) ، به علاوه دارن آرونوفسکی ( اولین آمریکایی که به تنهایی جایزه را برد ) و سوفیا کوپولا ( اولین زن آمریکایی برنده جایزه ) و در سال ۲۰۰۰ جعفر پناهی از ایران به خاطر فیلم دایره برنده این جایزه شد.