صاف ضمیر

لغت نامه دهخدا

صاف ضمیر. [ ض َ ] ( ص مرکب ) ساده دل. صاف درون. بی غل و غش. پاکدل :
قسمت زنگی از آیینه روشن نشود
انفعالی که من از صاف ضمیران دارم.

صائب.

( صفت ) آن که باطنش پاک باشد صاف درون صاف ضمیر بی آلایش .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید