صبر ایوب

صبر ایّوب داشتن: [عامیانه ، کنایه ] بسیار بردبار و صبور بودن.

بنام خدا
باسلام، حضرت ایوب ( ع ) که همواره خداوند متعال را بابت نعمات بیکرانش شاکر بود ، باعث حسادت شیطان شده و وی به در گاه الهی شکر گزاری ایوب ( ع ) را به دلیل نعمات زیادی که خدا به وی عطا کرده بودعنوان کردو اظهار نمود اگر نعمتهارا از ایوب ( ع ) سلب کنی دیگر حضرت ایوب شکر گزار نخواهد شد. خداوند به شیطان فرمود باشد نعمات را از وی میگیریم تا مشاهده کنیم از بندگان ناسپاس خواهد شد یا نه. ولی بر عکس هر نعمتی که از حضرت ایوب سلب میشد ایشان شکر گزار حق تعالی بود نعمتها یک یک از وی سلب شد همسر، فرزند، خانه ، روزی، سلامتی تا انجا که از بدن ایوب ( ع ) کرمهایی بیرون میامدند و ایشان در اب رودخانه خود را تمیز میکردند ولی یکبار نیز از شکر کردن الهی غفلت نکرد وی تا حدی بیمار شد که بوی تعفن ان باعث ناراحتی مردم شهر شد و ان حضرت را از شهر بیرون نمودند و ایشان به محلی در خارج شهر رفت و زندگی بسیار سختی را تحمل کرده ولی پیوسته شکر گزار خداوند متعال بود تا اینکه چند فرد مومن گفتند او پیامبر الهی هست و درست نیست که ما از سرنوشت او بی خبر باشیم لذا با چارپایان خود به خارج شهر و محل زندگی ایوب ( ع ) رفتند و بوی تعفن چنان بود که چار پایان نیز رم کرده و سواران خود را به زمین انداخته و از محل دور شدند و این چند مومن به سوی حضرت ایوب رفتند و از او دلجویی نمودند و از صبر وی بر مصایب کوچک و بزرگ حیرت کردند و از ایشان سوال نمودند چرا شما با این وضعیت باز خداوند یکتا را شکر میکنی ایشان گفتند برای من فرقی ندارد خدای متعال چه به من نعمت دهد و یا نعمتی را از من بگیرد من همیشه سپاسگزار او خواهم بود ولذا خداوند متعال به شیطان ملعون ثابت کرد که شکر ایوب به خاطر نعمتها نیست او مرا به خاطر اینکه میپرستد شکر میکند و لذا پس از مدت طولانی که ایوب ( ع ) ان همه مصایب را تحمل کرده و همیشه شکر الهی را بجا اورده بود تمامی ان نعمتهای سلب شده را به بهترین وجهی به وی عطا فرمود و شیطان از گفته خود نادم گشت.
... [مشاهده متن کامل]